Tomaszewskiego teatr ruchu
Pięknym widowiskiem zainaugurował swą wizytę w stolicy Wrocław. Na scenie Teatru Polskiego przez trzy godziny fascynowała, jak zawsze, widownię pantomima Tomaszewskiego, odwieczną historią Fausta i przewrotnością (z morałem) cesarzowej Filissy.
Premiery "Odejścia Fausta" i "Menażerii cesarzowej Filissy" odbyły się w 1970 i 1972 r. Oba spektakle należą więc w teatrze Tomaszewskiego już do okresu dramatu pantomimicznego; okresu, który konsekwentnie nastąpił po latach obrazków pantomimicznych, etiud i składanek. Teatr ruchu zaatakował duże formy dramatyczne. Ale Tomaszewski postępuje tu odwrotnie, niż większość reżyserów: nie buduje ruchu postaci z analizy tekstu, a wyprowadza tekst z analizy ruchu, jaki ma wykonać aktor. Ruch jest najważniejszy, jest potwierdzeniem życia. Nie fałszują go słowa, jest więc najbardziej bezpośrednim środkiem wyrazu. Ruchowi podporządkowuje Tomaszewski - scenarzysta, choreograf i reżyser spektakli - dekoracje i muzykę, choć są one dziełem wybitnych plastyków i kompozytorów. Dzięki temu "reżimowi" generalnej koncepcji każdy spektakl jest zwarty i czytelny.
