Yerma
Tak się złożyło, że właśnie w czasie, gdy Teatr Ziemi Mazowieckiej wystawił "Owcze źródło" Lope de Vegi można w "Ateneum" zobaczyć poemat dramatyczny innego hiszpańskiego pisarza: "Yermę" Garcia Lorki. Zestawienie tych dwóch twórców nie jest przypadkowe. Choć dzieli ich kilka stuleci, to jednak ich twórczość ma wiele cech wspólnych. Od Lope de Vegi prowadzi do Lorki potężny nurt literatury hiszpańskiej. Lorca był pod wielkim wpływem de Vegi, inscenizował i adaptował jego sztuki, a nawet wystawiał "Owcze źródło" w teatrze objazdowym, pracującym w podobnych warunkach, co Teatr Ziemi Mazowieckiej.
Twórczość dramatyczna Lorki znana jest już nieźle i ceniona w Polsce. Grano u nas "Krwawe gody" i "Dom Bernardy Alby", "Pannę Rositę" i "Mariane Pinedę". Jedynie "Yerma" wystawiana była dotąd tylko na amatorskiej scenie klubu "Kuźnica" w Poznaniu. Z tym większym zainteresowaniem oczekiwano premiery w "Ateneum". Niestety zakończyła się ona fiaskiem. Nie wiem, czy z winy teatru, czy po prostu dlatego, że ten poetycki utwór za mało ma napięcia dramatycznego, miąższu teatralnego, by trwale zainteresować widzów. Jest rzeczą niesporną, że to bardzo trudna sztuka. Może największej miary aktorka w roli tytułowej potrafiła by ją uratować. Widzieliśmy już takie cuda. Może stworzenie owej poetyckiej atmosfery zastąpiłoby brak akcji. Faktem jest jednak, że w przedstawieniu warszawskim nie udało się nawiązać kontaktu między sceną i widownią. Meczą i nudzą się wszyscy: zarówno aktorzy, jak i widzowie. Wypada więc tylko współczuć tak utalentowanym aktorkom, jak Antonina Gordon-Górecka i Aleksandra Śląska oraz innym zdolnym uczestnikom przedstawienia, którzy włożyli wiele rzetelnego trudu w jego przygotowanie...
Ładnie brzmiący, potoczysty wierny przekład sztuki wyszedł spod pióra Zofii Szleyen, niestrudzonej popularyzatorki literatury hiszpańskiej w Polsce. Dekoracje Zahorskiego tym razem nieciekawe. Kostiumy Urszuli Gogulskiej - znacznie lepsze.
