Ekumenizm sztuki
"Bracia Karamazow" w reż. Janusza Opryńskiego z Teatru Proisorium w Lublinie na XV Festiwalu Kultury Chrześcijańskiej w Łodzi. Pisze Łukasz Kaczyński w Polsce Dzienniku Łódzkim.
Głośny spektakl "Bracia Karamazow" Teatru Provisorium z Lublina, na podstawie powieści Fiodora Dostojewskiego, zakończył drugi dzień XV Festiwalu Kultury Chrześcijańskiej w Łodzi.
Spektakl łączy w sobie wiele sprzeczności - od doskonałej in-scenizacji, po aktorskie niedomaganie (o pomstę do nieba wołają problemy z dykcją Marka Żerańskiego, scenicznego Aloszy Karamazowa).
Każdy element spektaklu - czy to będzie muzyka, czy posługiwanie się rekwizytem, wizualizacją - znajduje się w jasno określonym celu. Inscenizatorski pomysł na wykorzystanie na scenie "obrotówki" nie na czystej efektowności się skupia, choć tempo i dynamika tych scen są niezwykłe. Przede wszystkim generuje to sensy i tworzy nowe konteksty dla batalii, która toczy się głównie w warstwie słownej. Czyni też wielki traktat Dostojewskiego po prostu czytelnym.
W pamięć zapadają przejmujące kreacje Adama Woronowicza (nestor rodu Fiodor Karama-zow), Łukasza Lewandowskiego (Iwan Karamazow), Jacka Brzezińskiego (Smierdiakow, taki trochę w stylu Mrożkowskim) i Mariusza Pogonowskiego (Dimitr Karamazow).
Intelektualna i estetyczna przyjemność z oglądania "Braci Karamazow" jest wielka. Wielką mordęgą było jednak kilkudziesięciominutowe wystawanie w nieprzeciętnym tłumie we foyer Teatru Powszechnego, gdzie spektakl prezentowano. Może czas przemyśleć kilka spraw organizacyjnych festiwalu?
Zaś wczoraj wystawę obrazów i grafik Jana Głowackiego otwarto w Galerii Starej Łódzkiego Domu Kultury, a wieczorem "Pierwszą komunię" pokazał Teatr im. H. Modrzejewskiej z Legnicy.
Dziś uczestnicy festiwalu o godz. 17 i 19 powrócą do łódzkiego Teatru Powszechnego, na którego scenie tarnowski Teatr im. L. Solskiego pokaże spektakl "Cela Ojca Maksymiliana" wreż. Kazimierza Brauna, pytający o wartość moralnego zwycięstwa nad przemocą.
