Szarże Globisza
"Jekyll/Hyde" w reż. Jakuba Porcari w Teatrze Polonia w Warszawie. Pisze Agnieszka Rataj w Życiu Warszawy.
W "Jekyll/Hyde" Krzysztof Globisz próbuje połączyć stylistykę sceniczną one man show i monodramu. Zwycięża jednak typowo polskie rozumienie tej formy jako aktorskiego popisu
Zainspirowany powieścią Roberta Louisa Stevensona młody reżyser Jakub Porcari napisał tekst, który skusi każdego aktora. Rozszczepienie osobowości, pojawienie się w kilku postaciach na scenie - to sytuacja, która pozwala na zaprezentowanie pełni swoich umiejętności. Nic więc dziwnego, że uległ jej Krzysztof Globisz. W spektaklu w Polonii ma dla siebie nie tylko całą scenę, ale i część sekwencji w filmie o Henryku Jekyllu, który w efekcie chemicznych eksperymentów budzi swoją ciemną stronę - Edwarda Hyde'a, mordercę i pedofila.
Przy całym szacunku dla aktorstwa Krzysztofa Globisza, trudno uznać tę realizację za w pełni udaną. Po pierwsze, zabrakło doświadczonej reżyserskiej ręki, która chwilami powstrzymałaby aktora przed nadmiernym szarżowaniem przy wcielaniu się w postać Hyde'a. Po drugie, całość sprawia wrażenie przeładowania pomysłami, które mają uatrakcyjnić formę teatralną. Urzekający wizualnie film Michała Poniedzielskiego i Remigiusza Wojaczka utrzymany w stylistyce Tima Burtona chwilami skupia mocniej uwagę niż poplątany chronologicznie monolog walczącego ze sobą Jekylla/Hyde'a.
Nie sprawdziły się też, przynajmniej na premierze, chwyty z one man show, które miały w zamierzeniu wciągnąć do akcji publiczność. Sam Globisz, który po scenie morderstwa na niewinnym człowieku wkłada w ręce jednego z widzów kij i prosi go o wymierzenie należytej kary, wydaje się bardziej zakłopotany tą sytuacją niż wyzywający. Tym samym udowadnia, że dla większości polskich aktorów forma monodramu nadal jest bezpieczniejsza niż prowokacyjny one man show.
