Niespodzianka na dachu
"Skrzypek na dachu" w reż. Artura Hofmana w Teatrze Muzycznym w Poznaniu. Recenzja Błażeja Kusztelskiego w Gazecie Poznańskiej.
Atutem tego przedstawienia jest jego artystyczna rzetelność, wyrównany poziom i brak słabych stron. Skrzypek na dachu w Teatrze Muzycznym stanowi miłą niespodziankę. Jest to bowiem najlepsza realizacja, lub jedna z najlepszych, od wielu lat na tej scenie.
Przedstawienie ze wszech miar udane, profesjonalnie zrealizowane, dobrze grane. Kameralne, choć niekiedy na scenie tłum występujących. Z ciasnoty scenicznej potrafiono uczynić atut. W efekcie oglądamy spektakl oszczędny, ale za to w pełni zdyscyplinowany, sprawny i pełen scenicznego ładu, pozbawiony zbędnych atrakcji wizualnych i nadmiaru ruchu, bezpretensjonalny. W scenach zbiorowych reżyser Artur Hofman prostymi środkami wydobywa główny plan akcji, umiejętnie oddzielając wewnętrzne skupienie pierwszoplanowych postaci od zgiełku świata, w którym żyją. Włodzimierzowi Kalembie, wykonawcy głównej roli Tewje-mleczarza należą się słowa uznania. Brak mu może "charyzmy", jakiej pewnie oczekiwałby widz, ale za to umiejętnie wtapia się on w zespołowy charakter całości.
Atutem tego przedstawienia jest bowiem zarówno jego artystyczna rzetelność, wyrównany poziom i brak słabych stron, jak też zespołowość rozumiana jako wkład wszystkich bez wyjątku wykonawców w ostateczne powodzenie tego trudnego przedsięwzięcia. Mile zaskakuje dobry, wyrównany poziom aktorstwa, naturalność i sprawność układów tanecznych, jak i w ogóle ruchu zbiorowego, a także bardzo subtelny, wzorowy akompaniament orkiestrowy.
Do tego dodać trzeba konsekwentnie budowany klimat przedstawienia, które we właściwy sposób wydobywa szlachetne przesłanie samego musicalu, uniwersalność jego treści. Jest sukcesem realizatorów i wszystkich wykonawców, że nie uwiodła ich powierzchownie rozumiana atrakcyjność utworu, ale że skupili się na jego elementach najważniejszych i najcenniejszych.
