Kraków-Warszawa. Pisma Kantora
Otwierana dziś [13 maja]w Bibliotece Narodowej ekspozycja "Cricoteka" przyjechała z Krakowa. Jednocześnie nakładem Ossolineum ukazuje się trzytomowa edycja "Pism" Tadeusza Kantora, najobszerniejszy zbiór jego manifestów i komentarzy.
- Cricoteka w Krakowie przy Kanoniczej 5 to wyjątkowe miejsce - mówi Bogdan Renczyński, scenograf wystawy i niegdyś aktor Teatru Cricot 2. - Założył ją przed 25 laty sam Kantor i pracował w niej przez 10 lat. Dziś jest największym archiwum jego pism, obiektów ze spektakli, fotografii, rysunków, filmów.
Nad gromadzeniem części zbiorów czuwał sam Kantor, więc emblematem wystawy jest jego żartobliwy rysunek "Mój pomnik", na którym utrwala siebie spieszącego do Cricoteki.
Trzytomowe "Pisma" Tadeusza Kantora, efekt współpracy Ossolineum i Cricoteki, opracował Krzysztof Pleśniarowicz. Tom I "Metamorfozy" zawiera teksty z lat 1934 - 1974, ukazujące jego drogę od studiów na ASP w Krakowie przez okupacyjny Teatr Niezależny, powojenne realizacje Witkacego w Teatrze Cricot 2 do manifestu "Teatr Niemożliwy". Tom II "Teatr śmierci. Teksty z lat 1975 - 1984" publikuje m.in. partytury najgłośniejszych spektakli "Umarłej klasy" (1975) i "Wielopole, Wielopole" (1980). W tomie III "Dalej już nic" zebrano teksty z lat 1985 - 1990.
Mówienie o Kantorze bez Kantora jest karkołomne, bo przecież to obecność artysty w spektaklach i happeningach była nieodłączną częścią jego sztuki. Teraz w prezentacjach dorobku Kantora skazani jesteśmy na reinterpretacje. Mocną stroną "Pism" i wystawy "Cricoteka" jest trzymanie się źródeł. Słychać w nich autentyczny głos Kantora.
