Shirley jak każda z nas
Jest jedną z nas, kobiet już niemłodych, mających za sobą wieloletnie małżeństwo i dorosłe dzieci żyjące własnymi sprawami. Jej codzienność sprowadza się do oczekiwań na dzwonek u drzwi. Gdy wraca po pracy pan domu natychmiast musi być podana gorąca kolacja. A jednak Shirley choć głównie "urzęduje" w kuchni ma też swoje marzenia i pragnienia wyrwania się z kieratu, w który została wprzęgnięta, potrzebę ucieczki w inny świat, do Grecji... O tym wszystkim opowiada ścianie, z braku innego słuchacza. Ta ścianą jest jednak liczna widownia, bo rzecz cała dzieje się w teatrze.
Autor sztuki jest już dobrze znany i polskiej publiczności choćby z "Edukacji Rity". Tym razem oglądamy polską prapremierę monodramu Willy'ego Russella pt. "Shirley Valentine", spektakl powstały w warszawskim Teatrze Powszechnym, ale przygotowany wspólnie ze Sceną Prezentacji Artystycznych Centrum Sztuki "Impart". Już samo tworzywo literackie jest wyborne, świadczące o tym, że meandry kobiecej duszy nie stanowią dla autora tajemnicy. Głośne myślenie Shirley i jej zwierzenia są wręcz uniwersalne. Niejedna z nas mogłaby się pod nimi podpisać. Te dywagacje bohaterki monodramu są przy tym skonstruowane tak dowcipnie, I że wszelkie refleksje wyłuskuje się właściwie z kaskad śmiechu. Tak w każdym razie jest we wrocławskim przedstawieniu, czemu zresztą trudno się dziwić.
W głównej roli i jedynej w tym spektaklu występuje niezrównana Krystyna Janda ukazując swoją nieomal zupełnie nową twarz. Jest dowcipna, zabawna z pewnym dystansem do opowiadanych historii, a przede wszystkim bardzo prawdziwa i kobieca. Oczywiście sukces (kolejny zresztą) Krystyny Jandy, która ani przez moment nie przeszarżowała; jest też wielką zasługą reżysera spektaklu Macieja Wojtyszki. A całość dzieje się w funkcjonalnej scenografii Ewy Bystrzejewskiej.
