Na zakręcie
W Krzysztofie Warlikowskim jedni widzieli teatralnego skandalistę, który za wszelką cenę chce zdobywać widownię. Inni cenili go za odwagę w ukazywaniu emocjonalnych kompleksów. Przemawiała za tym wyrafinowana forma jego spektakli, estetycznie wysmakowanych i posługujących się raczej poetycką metaforą niż dosłownością. "Krum" [na zdjęciu], najnowsza premiera Warlikowskiego, zmienia wizerunek reżysera skandalisty. Nie ma tu wymyślnej erotyki. Jest za to najprościej na świecie, ale jakże przejmująco, opowiedziana historia według sztuki wybitnego izraelskiego dramaturga drugiej połowy XX wieku Hanocha Lewina.
38-letni bohater, tytułowy Krum, wraca do rodzinnego miasteczka z włóczęgi po świecie. Usiłował zrobić karierę, zostać kimś. Podróżował, szukał swego miejsca. Nic z tego nie wyszło. Teraz odnajduje świat młodości. Krewni i przyjaciele żyją w tym samym rytmie jak przed laty. Żenią się, rodzą dzieci, umierają. Patrzą z ciekawością na tego, który spróbował żyć inaczej. A przybyszowi świat ucieka spod nóg, gubi sens życia i walki o siebie. Powraca dziecinne poczucie bezradności. Krum nie godzi się na zbliżającą się śmierć matki. Wciąż nie umie odciąć pępowiny. Krzysztof Warlikowski, lat 42, nie ukrywa osobistego stosunku do tej sztuki. O ile w Oczyszczonych mówił w imieniu pokolenia buntującego się przeciw brutalizacji uczuć, w Burzy poruszał kwestię narodowych win, o tyle w Krumie mówi o sobie. Podobnie jak Jacek Poniedziałek, odtwórca roli tytułowej i jednocześnie tłumacz sztuki, i wszyscy aktorzy Teatru Rozmaitości przyzwyczajeni do zaświadczania sobą, własną prywatnością granych ról. Wśród nich znakomite Stanisława Celińska, Maja Ostaszewska, Danuta Stenka i aktorki Starego Teatru (spektakl powstał w koprodukcji) Anna Radwan-Gancarczyk i Małgorzata Hajewska-Krzysztofik.
