Kabaretowy wieczór z widokiem na morze
"Słodkie lata 20., 30." w reż. Jana Szurmieja na Scenie Letniej Teatru Miejskiego w Gdyni. Pisze Tadeusz Buraczewski na portalu PortKultury.pl.
Orłowo to perła w koronie Trójmiasta. Nieprzypadkowo Stefan Żeromski pisał tu "Wiatr od morza". Julia Wernio, która wymyśliła i właśnie tu wkomponowała teatralną Scenę Letnią - miała wizję spacerującego pod klifem Stanisława Przybyszewskiego. Ba! Miejsce na teatr musi być magiczne.
To ona zaimportowała znakomitego krakusa - Piwniczanina Marka Pacułę, który przed dekadą zrealizował w Teatrze Miejskim serię wspaniałych spektakli kabaretowych. Wspomnę tylko "Zwierzenia Koniecznego - czyli jaki jesteś smutny pod oknem...", czy przedstawienia wg tekstów Dymnego i Boya. Zatem zespół teatralny, który w swoim istotnym korpusie przetrwał do dzisiaj (Darek Siastacz wywędrował do stolicy, a Sławek Lewandowski jeszcze dalej niż daleko...) - jest jak najbardziej predystynowany, by usatysfakcjonować tak przyjezdną, jak i wybredną, trójmiejską publiczność, dobrym, kabaretowym widowiskiem.
Inżynier Mamoń (Maklakiewicz) w kultowym filmie Piwowskiego "Rejs" przekonuje Himisbacha, że ludzie lubią słuchać tego właśnie , co dobrze znają. A kto nie zna: "Małego kina", "Ach jak przyjemnie kołysać się wśród fal" czy "Miłość ci wszystko wybaczy" ? To crme de la crme międzywojnia. To Tuwim, Hemar, Tom. Ordonka, Pogorzelska, Zimińska. No i pozostaje jeden jeszcze element - Pantokrator. Ktoś, kto tej hybrydzie hitów, składance znanych i lubianych piosenek, nada indywidualny i nowy zarazem ryt i charakter. W latach osiemdziesiątych wybrałem się we Wrocławiu do Teatru Współczesnego na "Sztukmistrza z Lublina" wg I.B. Singera. Brawurowo wtedy wyreżyserował ten trudny, wypreparowany z powieści musical, nieznany podówczas szerzej, Jan Szurmiej. Później (1995) podbijał już Chicago realizując w "Copernicus Center" - "Anię z Zielonego Wzgórza". Dzisiaj to wytrawny spec, Maestro - jeden z nielicznych, co tak musicale wodzą. Tu na okładkę dał piosenkę o Gdyni, co się do snu układa, a "Świętojańską idziemy tak, jakbyśmy szli przez życie". W końcu kabaret to też przestrzeń i konkret.
To szmonces i mistyka finansów Rappaporta, który nieopatrznie pożyczył Goldbergowi 800 zł. No bo słodkie życie musi słono kosztować, więc jest i "Sex appeal" i "Bubliczki". Za to nie ma polityki, bo szczególnie w lipcu, polityka to "dzielenie włosa na 4-ry na głowie kogoś, kto jest łysy". Są w końcu wakacje i publiczność woli niezbyt wyszukane grepsy np. o żonie , która "mówi cały czas, ale o czym mówi, tego nie mówi..." . No bo przecież męska część publiczności zdaje sobie sprawę z tego "jakie mądre byłyby kobiety, gdyby miały te rozumy, które potracili dla nich mężczyźni". Czyli miłość," ta zjawa, o której wszyscy słyszeli, a mało kto ją widział" i wspaniała Dorota Lulka , co "ci wszystko wybaczy". Dorota - przetrwalnik najszlachetniejszej melancholii. Rewers naszego kabaretu - "zimny drań" - Bogdan Smagacki. I tak perełka za perełką. Nie sposób wymienić wszystkie."Małe kino" - Rafała Kowala i Beaty Buczek- Żarneckiej. Przepyszny pastisz ("Pierwszy znak - to serce drgnie...") Beaty Olgi Kowalskiej. Lolo Majcher & Bolo Wichajster czyli Żarnecki & Krzycki. Tu ewidentnie trzeba dodać, że Mariusz Żarnecki jest wszędzie - w chórze, w szmoncesie, jako Naczelnik Wydziału Grobownictwa i tako też świetny w romansie "Ty mnie nie kochasz - ja to wiem...". Bo pełni też w przedstawieniu istotną funkcję asystenta reżysera.
I kiedy spektakl dobiegał końca, nad zatokę napłynęły metafizyczne, pastelowe niebiesko-kobaltowe chmury, jakby zaprojektowane do klimatu retrospektywy sprzed 80-ciu lat. Jak ze starego, w sepii, zdjęcia z lat 30-tych. Puentując - widowisko jest dobrze skrojone, idealne w tempie i będzie na pewno hitem sezonu. Ale aby nie było tak pięknie, ot taki sobie drobiażdżek. Pan, panie reżyserze, jest wyjątkowo sprawnym fachowcem. Ale teksty piosenek, tych dwóch o Gdyni, lepiej było zlecić tekściarzom...:)
Tadeusz Buraczewski
ur. w I-szej połowie ub. wieku w Tykocinie. Zwolennik logiki realizmu satyryczno - publicystycznego jak i zamordyzmu oświeconego. Ironista. Inżynier - energetyczny absolwent Politechniki Gdańskiej.
