Artykuły

Aktorka DOMINIKA KLUŹNIAK, związana z Teatrem Narodowym. W listopadzie miała premierę "Mewa" Czechowa w reżyserii Agnieszki Glińskiej, w której gra Ninę, młodą dziewczynę, która marzy, by zostać aktorką. To przejmująca rola, portret dorastania, tracenia złudzeń.

Rozpoczynamy wakacyjny cykl przedstawiający osobowości, które wyróżniły się w ubiegłym sezonie kulturalnym. Prosimy, by stworzyły dla nas swój osobisty alfabet.

Na początek: aktorka Dominika Kluźniak, związana z Teatrem Narodowym. W listopadzie miała premierę "Mewa" Czechowa w reżyserii Agnieszki Glińskiej, w której gra Ninę, młodą dziewczynę, która marzy, by zostać aktorką. To przejmująca rola, portret dorastania, tracenia złudzeń.

Wcześniej Dominika Kluźniak występowała na scenie Teatru Dramatycznego, Współczesnego, zagrała m.in. Jaruszkę w "Obsługiwałem angielskiego króla", tytułową rolę w "Pippi Pończoszance", Melindę w "Lulu na moście" czy Saszę w "Sztuce bez tytułu". Trzykrotna zdobywczyni Feliksa Warszawskiego, stołecznej nagrody teatralnej.

A - Anakonda - ostatnio widziałyśmy ją z moją córką w Akwarium Gdyńskim. Rok temu czytałyśmy serię bajek dla dzieci, które uczyły literek, bajka o Anakondzie była na "a".

B - Brahms - chodziłam do szkoły muzycznej, grałam na pianinie, później uczyłam się dyrygentury. Brahmsa nigdy nie wykonywałam, ale lubię słuchać jego "Koncertów fortepianowych", często puszczam sobie płytę z nimi.

C - Czechow - uwielbiałam go, już będąc w Akademii Teatralnej - grałam wtedy w "Wiśniowym sadzie". Później był "Płatonow", "Mewa". Często do niego wracam, postaci w jego dramatach są wymarzone do grania. Chyba każdy aktor, gdy słyszy propozycję "Czechow", to od razu mówi "tak".

D - Dominika - długo nie lubiłam swojego imienia, chciałam nazywać się Pola albo jakoś bardziej wymyślnie. Z czasem się z nim zżyłam.

E - Ekran - kiedy studiowałam, marzyłam o takim momencie: zapraszam wszystkich znajomych do kina, siadamy w fotelach, gaśnie światło, zaczyna się film, a na ekranie moje imię i nazwisko. Bardzo chciałam to zobaczyć. Spełniło się.

F - Fajki - palę głównie w teatrze. Kiedy wszedł zakaz, wiedziałam, że w bufetach dla aktorów nie będzie on przestrzegany. I nie jest.

J - Julka - moja córka, najważniejsze słowo w życiu.

K - Kot - od trzech miesięcy mam kota - rosyjski niebieski, piękny, nigdy wcześniej nie miałam zwierząt, uczymy się, jak z nim żyć.

M - Most - może to zabrzmi patetycznie, ale czuję, że jestem w takim momencie życia - w połowie mostu. Stoję na górze, muszę się zatrzymać i spojrzeć na życie z perspektywy.

P - Pablo Neruda - poeta z Chile, poszukuję jego twórczości. Czytałam artykuły o nim, o jego wierszach mówili bohaterowie "Dzienników motocyklowych", interesował się nim Che Guevara. Lubię poezję, chciałabym poznać jego twórczość. Może ktoś z czytelników "Gazety" mi podpowie, gdzie znaleźć jego tomiki?

R - Rower - dwa lata temu kupiłam pierwszy, holenderski. Lubię jeździć nim po Warszawie. W mojej dzielnicy - na Ursynowie - jest bardzo wygodnym środkiem lokomocji.

S - Sylvia Plath - fascynuję się nią. Przeczytałam chyba wszystko, łykam nawet film z Gwyneth Paltrow. Nie mam natury depresyjnej jak ona, ale jej utwory, zwłaszcza ostatnie, są piękne.

U - Ulica - kiedy przeprowadziłam się do Warszawy - nie akceptowałam jej. Głównie kojarzyła mi się z łoskotem. Teraz na nowo ją odkrywam. Lubię kameralne ulice, które mają swój klimat: na Żoliborzu, Saskiej Kępie, ale też na Ursynowie, który wbrew pozorom nie jest jednym wielkim blokowiskiem.

W - Wrocław - po studiach zastanawiałam się, czy jeszcze przynależę do tego miasta, czy tylko jestem już tam gościem? Miasto studentów, z teatrami, w których dzieją się bardzo ciekawe rzeczy. Miasto, które w przeciwieństwie do Warszawy o północy naprawdę żyje.

Z - Zgotować się na scenie - czyli dać się rozśmieszyć. Najprzyjemniejsza rzecz. Walka z tym, jak to ukryć, jest ekscytująca, widzowie czasem też to lubią.