Bytom nie lubi tancerzy
- Charakter mam na pewno trudny, ale jestem konkretny, wiem czego chcę. Chcę dobrze pracować, jednak nie mam warunków. Interesy BCK i Śląskiego Teatru Tańca nigdy nie będą się pokrywały. Teatr ma inne cele niż dom kultury- mówi JACEK ŁUMIŃSKI.
DZIENNIK ZACHODNI: Druga premiera w tym roku i druga poza Bytomiem. A wszystko w Międzynarodowym Dniu Tańca. Co się dzieje?
JACEK ŁUMIŃSKI: Problem w tym, że nie mamy dostępu do sceny wtedy, gdy mamy zaplanowane występy. Zapotrzebowanie na piątkową premierę zgłosiliśmy administratorowi gmachu, Bytomskiemu Centrum Kultury, już w lutym. Po odmowie, ponowiliśmy prośbę. Chodziło przecież o premierę, Międzynarodowy Dzień Tańca i wręczenie Srebrnych Masek Śląskiego Teatru Tańca. Na drugie pismo Paweł Kój, dyrektor BCK, nie odpowiedział. Ten konflikt nie pojawił się nagle, trwa od dwóch lat i jest męczący. Wiedzą o nim władze Bytomia. Wiceprezydent Marian Stajno, odpowiedzialny za kulturę w mieście, zadzwonił do mnie i wyraził ubolewanie z powodu premiery poza miastem.
Co panu po tych wyrazach solidarności?
- Władze uważają, że to sprawa między nami, nie mieszają się. Może po podpisaniu umowy o współpracy ŚTT i BCK we wrześniu coś się zmieni. Na razie tak jest, jak jest. Próby odbywaliśmy w sali baletowej, na scenę wchodziliśmy dzień przed spektaklem lub w dniu premiery. W żadnym teatrze na świecie nie ma czegoś takiego. Jednak najnowszy spektakl udało się nam "próbować" na scenie po raz pierwszy od czterech lat. W piątek graliśmy w Rudzie Śląskiej, 4 maja będziemy w Teatrze Muzycznym w Gliwicach. Wystarczył jeden telefon, nic za wynajęcie sali nie płacimy.
- A może pan ma trudny charakter?
- Charakter mam na pewno trudny, ale jestem konkretny, wiem czego chcę. Chcę dobrze pracować, jednak nie mam warunków. Interesy BCK i Śląskiego Teatru Tańca nigdy nie będą się pokrywały. Teatr ma inne cele niż dom kultury. Mamy też odmienne warsztaty pracy. Naszym warsztatem pracy są scena i sala prób. Chcemy mieć do nich dostęp i o nie dbać, bo spędzamy tam większość czasu. W domu kultury scena jest elementem drugorzędnym. Głównym miejscem pracy jest biuro. Jeżeli obie strony zaakceptują sytuację: wy macie biuro, my teatr, to będzie dobrze.
Jakie macie plany?
- We wrześniu chcemy wyjechać do USA i Kanady. W Columbus zagramy w "Aidzie", potem mamy tournee po Ameryce Pomocnej. W połowie października wyjeżdżamy na dwa tygodnie do Portugalii i Hiszpanii z własnymi spektaklami. W styczniu wyjeżdżamy do Nowego Jorku, gdzie jesteśmy głównym organizatorem Festiwalu Polskiego Tańca Współczesnego. Jednocześnie zaczynamy pracę nad współczesną operą "Violet Fire" do muzyki Jona Gibsona. Oficjalna amerykańska premiera tego spektaklu przewidziana jest na jesień przyszłego roku. Odbędzie się w Brooklyn Academy of Musie w ramach Next Vave Festival. Wcześniej odbędzie się premiera w Bytomiu.
Współczesny taniec i opera? To coś nowego.
- To jest opera, która wymaga teatralnego podejścia od wykonawców. Realizatorami przedsięwzięcia w Polsce są Amerykanie, a współpracuje z nimi Akademia Muzyczna w Katowicach. Poszukujemy sopranów, barytonów i basów. Sześciu osób. Wszystkie muszą być sprawne ruchowo i gotowe do trudnych wyzwań, bo połączenie śpiewu i ruchu bywa dość karkołomnym zadaniem.
Przed nami Międzynarodowa Konferencja Tańca Współczesnego.
-: Jak co roku będziemy mieć różne spektakle. Tradycyjne, alternatywne i eksperymentalne. Obok zespołów młodych, również te renomowane. Do Bytomia przyjedzie 40 grup. Nie zabraknie prawdziwych gwiazd, Doug Yarone Dance Company z USA, Cię Driff ze Szwajcarii, Tanzhotel z Austrii. Po raz pierwszy zobaczymy koreański zespół. Mamy około 150 zgłoszeń z całego świata. O wyborze decydujemy w piątkę: Adam Kowalski, Agnieszka Osman, Katarzyna Furmaniuk, Kate Peila i ja.
Co zaprezentuje Śląski Teatr Tańca?
- Pokażemy nasz premierowy spektakl "Czar zwyczajnych dni - sen świętego", a także "Wrzaskowisko" i "Na końcu tęczy".
