Artykuły

- Na rok przed egzaminami do szkoły teatralnej poszedłem do logopedy. Profesor Popiół, który uczył adeptów aktorstwa dykcji, dał mi do przeczytania wiersz. Miałem zrobić to szeptem i o dziwo pierwszy raz w życiu płynnie przeczytałem wszystkie linijki! - mówi aktor KRZYSZTOF KIERSZNOWSKI.

Krzysztof Kiersznowski: Jąkając się czułem się jak odmieniec.

Jak tego dokonał?

To prawda, że jako dziecko chciał Pan zostać lekarzem?

- Tak. I nigdy nie myślałem, by występować w teatrze czy grać w filmach! Dorastałem jednak w domu, w którym nieustannie mówiło się o aktorstwie. Moja mama od dziecka marzyła o tym zawodzie, lecz wojna pokrzyżowała jej plany. Swoje największe pragnienie przelała na mnie. A ja zupełnie nie widziałem się w tej profesji. Od małego jąkałem się, przez co byłem wstydliwym, zamkniętym w sobie chłopcem.

Rówieśnicy naśmiewali się z Pana?

- Na szczęście nie. Lecz dy człowiek się jąka, nie ma ochoty widzieć, że ktoś się z niego śmieje, wytyka palcami. Wystarczy być wywołanym do tablicy i nie móc wydukać ani słowa, aby uzmysłowić sobie, że jest się gorszym od innych. Pamiętam, jak na kolonii zostałem grupowym i codziennie rano na apelu miałem zdawać raport. Wszyscy głodni, myślą o śniadaniu a ja: "me... me... mel... el... du... du... ję". Za pierwszym razem jakoś poszło, ale następne dni okazały się totalną porażką. W końcu kierownik ulitował się nade mną i grupowym został ktoś inny.

Zdarzały się tez zająkaniem?

- W wojsku, do którego zgłosiłem się na ochotnika, tuż przed maturą, koledzy dla żartu schowali mi lufę z karabinu. Kapral Łaciak, do dziś nie zapomnę tego nazwiska, ochrzanił mnie porządnie: "Czy wiesz, ile taka lufa kosztuje? Matka będzie musiała sprzedać dwie krowy, żeby spłacić się Ludowemu Wojsku Polskiemu!" - krzyczał. Chciałem wytłumaczyć, że rodzice nie mają żadnej krowy, lecz słowa uwięzły mi w gardle. Dukałem i dukałem. W końcu Łaciak machnął ręką i wszystko rozeszło się po kościach. Uszło mi na sucho.

Kiedy przestał się Pan jąkać?

- W wieku 22 lat. Na rok przed egzaminami do szkoły teatralnej poszedłem do logopedy. Profesor Popiół, który uczył adeptów aktorstwa dykcji, dał mi do przeczytania wiersz. Miałem zrobić to szeptem i o dziwo pierwszy raz w życiu płynnie przeczytałem wszystkie linijki! Profesor stwierdził, że rokuję, i następnym, najtrudniejszym zadaniem, był... zakup biletu!

Na czym to ćwiczenie polegało?

- "Synku" - powiedział logopeda - jeśli będziesz chciał pojechać gdzieś tramwajem lub autobusem, wejdź do kiosku i wypowiedz płynnie jedno zdanie: "Dzień dobry, poproszę bilet na tramwaj". Jeżeli ci się nie uda idź do następnego, a jeśli i tutaj zaczniesz się jąkać, kieruj się w stronę kolejnego kiosku. Inaczej nie możesz wsiadać do autobusu".

Kiedy przyniosło to efekty?

- Po roku. Przez ten czas musiałem wcześniej wychodzić z domu, żeby gdziekolwiek zdążyć. Najdłuższa trasa, jaką pokonałem na piechotę, zaczynała się na Placu Zbawiciela i kończyła na Żoliborzu, gdzie mieszkali moi dziadkowie. W końcu włączył mi się mechanizm obronny, bo jak długo można chodzić po mieście? To było zwycięstwo nad moją niemocą. Przestałem się jąkać i bez problemu zdałem do szkoły aktorskiej.

Rozmawiał Artur Krasicki.

Krzysztof Kiersznowski personalia

Urodzony: 26 listopada 1950 roku w Warszawie.

Kariera: W obawie o egzamin maturalny pan Krzysztof uciekł do... wojska! Potem jednak zdał maturę i dostał się do szkoły teatralnej w Łodzi, którą ukończył w 1977 roku. Przez lata był związany z Teatrem Polskim w Bydgoszczy oraz Studio i Teatrem Ochoty w Warszawie. Przez lata swojej kariery wystąpił w wielu filmach (m.in. ..Va-banku". ..Mieście prywatnym" i ..Kilerów 2-óch"). Wystąpił też w kilku serialach (..Samym życiu". ..Barwach szczęścia").

Prywatnie: Z byłą żoną ma dwoje dorosłych dzieci: syna Maksa i córkę Katarzynę. Od niedawna spotyka się z 28-letnią Katarzyną.