Tylko wzmianka
W sobotę przy ul. Rzeźniczej zainaugurowano nowy sezon teatralny "Janulką córką Fizdejki" Witkacego. Była to prapremiera tej znakomitej sztuki, co należy zapisać jako jedyny w zasadzie plus pierwszego przedsięwzięcia Teatru Współczesnego.
Kształt sceniczny dzieła pozostawia wiele do życzenia. Było to poprawne, jeśli idzie o inscenizację, nie najlepsze pod względem aktorskim, przedstawienie. Z wrażeń pozostał właściwie żal, że ten właśnie spektakl jako prapremierowy wejdzie do historii teatru.
Z Witkacym to w ogóle dziwna sprawa. Odkryty został w wiele lat po wojnie jako prekursor współczesności, kiedy przyszło pierwsze wydanie jego dzieł zaczytywano się nimi zachłannie.
Sądzić wtedy należało, że jego sztuki zaczną odnosić głośne sukcesy na naszych scenach. Ale gdy się spojrzy wstecz można znaleźć właściwie tylko kilka premier, które cieszyły się zasłużoną sławą - "Szewcy" w wykonaniu wrocławskiego "Kalamburu", "Matka" Jarockiego, warszawska "Kurka wodna", "Jan Karol Maciej Wścieklica" Prusa. O pozostałych inscenizacjach, a było ich przecież sporo, już się nie mówi, już się o nich nie pamięta.
Wrocławskiej "Janulce córce Fizdejki" zabrakło przede wszystkim interesującej koncepcji, dalej - solidnej pracy nad tekstem, który należało mądrze skrócić, no i wreszcie - paru aktorskich kreacji.
Gdyby spełniono te warunki sądzę, że mimo, iż Witkacy także się nam nieco zestarzał, nikt nie nudziłby się na premierze. Na sobotnim przedstawieniu niestety nuda była uczuciem dominującym. Ciekawa scenografia i kostiumy Janusza Tartyłły nie rekompensowały pozostałych, zbyt dużych jednak braków.
Spektakl, który mógłby stać się wydarzeniem teatralnym doczeka się w kronikach jedynie wzmianki, że we wrześniu we Wrocławiu odbyła się prapremiera sztuki Witkacego "Janulka córka Fizdejki". Przykro, ale na nic więcej nie zasłużył.
Teatr Współczesny im. E. Wiercińskiego; Stanisław Ignacy Witkiewicz: "Janulka córka Fizdejki".Inscenizacja i reżyseria: Józef Para; Scenografia: Janusz Tartyłło; Prapremiera: wrzesień 1974.
