Otello
"Otello", jedno z czołowych dzieł Szekspira, należy do jego najbardziej znanych i grywanych dramatów, choć jest to z pewnością jedno z trudniejszych zadań inscenizatorskich. Wymaga także dojrzałego aktorstwa, wykonawców zdolnych uwierzytelnić wysnutą przez Szekspira historię i przekazać jej bogate podteksty. Trudno Szekspira streszczać, opowiedzieć anegdotę jego sztuk, braną częstokroć z różnych źródeł i przekazów, opartą na literackich wzorach, mogącą nas razić swoją naiwnością i nieprawdopodobieństwami. Świat dramatów Szekspira rządzi się swymi własnymi prawami. Nie pozostaje nic innego jak przyjąć te prawa. Zagęszczenie namiętności, błyskawiczność zmian, nagłe, dramatyczne zakręty akcji nie znajdujące pełnej dokumentacji w psychologii bohaterów. W "Otellu" sprawa rozgrywa się między trójką bohaterów, Otellem, Jagonem i Desdemoną, ale intryga zatacza szerokie kręgi obejmując inne postaci. Te trzy ją prowadzą. Losów tych trzech dotyczy. Prowadzi ją w istocie jedna postać: Jago. Otello, zwycięski i słynny generał w służbie Wenecji, Maur czy Murzyn, długie toczono spory, kim on jest, odczuwający swoją obcość i samotność człowiek, staje się ofiarą przebiegłości Jagona, który pragnie sprawdzić siłę zła, własną moc. Otello ugodzony zostaje w najbardziej bolesny sposób. Odebrano mu wiarę, w miłość i wierność Desdemony. Z tą chwilą kończy się wszystko. Pozostaje zemsta a potem śmierć. I pozostaje jeszcze na pustej scenie Jago. Ma ponieść karę, ale teraz stoi nad zwłokami nieszczęsnych małżonków jak symbol zła nieustannie czyhającego na człowieka. Tak rozegrał te sprawę Jan Maciejowski, inscenizator "Otella" w Teatrach Dramatycznych w Szczecinie, które spektakl ten prezentują w IV Festiwalu Teatrów Dramatycznych.
