W Teatrze Starym "Sen o Bezgrzesznej"
Wczorajsza premiera w Teatrze Starym im. Heleny Modrzejewskiej ma tytuł następujący: "Sen o Bezgrzesznej - rzecz dla teatru w dwóch częściach ułożona przez Jerzego Jarockiego i Józefa Opalskiego na podstawie tekstów Stefana Żeromskiego, dokumentów epoki i cytatów literackich". Reżyserował Jerzy Jarocki, scenografię dał Jerzy Juk-Kowarski, muzykę opracował Stanisław Radwan.
Spektakl, niezwykle interesujący, obejmuje w swych treściach lata narodzin ponownych Polski w roku 1918 (z interesującą ekspozycja, sprawy opartą głównie o "Różę" Żeromskiego), wahań, rozterek, walki całego pokolenia o niepodległość, potem okres rozczarowań, tragicznych wydarzeń. W drugiej części pokazano proces wiążący się z rewolucyjnymi wydarzeniami krakowskimi w roku 1923. Jest wreszcie kabaret - rodzaj rekonstrukcji czegoś, co należy już do przeszłości.
Trudno oczywiście w informacji z premiery, która wywołała niezwykłe zainteresowanie, dawać oceny. Przodująca scena polska uruchomiła całą machinę teatralną, w przedstawieniu biorą udział wszyscy aktorzy. Reżyser, który jest również współautorem tekstu, musiał więc objąć tutaj nie tylko wydarzenia, sprawy jednostkowe, fakty mniejszej lub większej wagi, lecz zmuszony był niejako do przedstawienia swego historiozoficznego punktu widzenia. Polska - wyśniona, wywalczona i bezgrzeszna w marzeniach bojowników o niepodległość - jest w tym przedstawieniu teatralnym ukazana jako ciało żywe, rodzące się w walce, w boleściach. "Są w Ojczyźnie rachunki krzywd" - mówił Broniewski. Jest w tym cytacie przez nas celowo zamieszczonym również sens wczorajszego spektaklu.
