Artykuły

"Królewna Śnieżka" w reż. Petra Nosalka w Opolskim Teatrze Lalki i Aktora. Pisze Małgorzata Kroczyńska w Nowej Trybunie Opolskiej.

Najnowsze przedstawienie w Opolskim Teatrze Lalki i Aktora sięga po baśń, by opowiadać o życiu.

Królewna Śnieżka" Marty Guśniowskiej (autorka tekstu) i Petra Nosalka (reżyser) to przedstawienie, w którym - dzięki zastosowaniu formuły teatru w teatrze - znane baśniowe wątki zyskują wartość dodaną w postaci całkiem realistycznych współczesnych odniesień. Widz może zajrzeć za kulisy, podglądać aktorów i fantastycznie się przy tym bawić.

Źródłem dobrej zabawy jest przede wszystkim dystans i autoironia, z jaką traktują siebie i swoją pracę twórcy spektaklu. Opowieść zaczyna się więc od... próby. W sali baletowej aktorzy bez specjalnego zapału ćwiczą przed lustrami. W tle garderobiana dogląda kostiumów.

Wreszcie pojawia się reżyser. Humorzasty, niedowartościowany artysta. Wystawianie sztuki dla najmłodszych nie jest szczytem jego ambicji. A tu jeszcze problemy rodzą się już na etapie podziału ról. Główna - Śnieżki - marzy się podstarzałej, zmanierowanej aktorzycy. Wybór pada jednak na tę, której atutami są młodość i uroda.

Tak oto znany z baśni motyw rywalizacji między pretendującą do tytułu najpiękniejszej macochą a jej pasierbicą znajduje odzwierciedlenie w tym, co dzieje się za kulisami, a więc w życiu. W końcu reżyserowi udaje się rozpocząć próbę i wkraczamy w świat magii.

Nie tylko za sprawą baśniowej opowieści, ale i jej scenograficznej oprawy. Wystarczy podnieść klapę fortepianu, by masywny instrument na oczach widzów przeistoczył się w uroczy domek krasnoludków (kapitalne lalki!). Jest jeszcze nietypowe Zwierciadło (świetna Agnieszka Zyskowska-Biskup) i pozujący na Quasimodo sługa macochy (brawa dla Tomasza Szczygielskiego).

A wszystko podlane sytuacyjnym humorem, żartem, parodią. Dzięki współczesnemu językowi i rozbudowanej formule "Królewna Śnieżka" duetu Guśniowska-Nosalek to propozycja i dla dzieci, i dla dorosłych. Propozycja nie do odrzucenia.