Objazdowa miłość może zaskoczyć
"Królewna Kukułeczka" w reż. Ireny Dragan w Teatrze Kubuś w Kielcach. Pisze Agnieszka Kozłowska-Piasta w Gazecie Wyborczej - Kielce.
Wielki, wędrowny, komediancki wóz, scenografia zbudowana z kilku ciągle przekładanych zasłon, drągów i duże lalki - przywrócony po 23 latach spektakl "Królewna Kukułeczka" w reżyserii Ireny Dragan w kieleckim Teatrze Lalki i Aktora "Kubuś" może zaskoczyć małą publiczność.
Bazą przedstawienia jest zupełnie nieznana współczesnym milusińskim tradycja wędrownych teatrów, aktorów, podróżujących w swoich wozach od wioski do wioski i prezentujących krótkie przedstawienia. Ta tradycja była szczególnie silna na południe od Polski: w Czechach i na Słowacji, a "Królewna Kukułeczka" jest sztuką słowacką, ze Słowacji pochodzi także autorka scenografii Jana Pogorielová-Dušová. Przedstawienie jest raczej komedią romantyczną, a nie bajką i opowiada głównie o mezaliansach. Królewna Kukułeczka kocha się w kuchciku Felku Precelku, jej tato król Cymbał Pierwszy wzdycha do niani Elwiry. Najbardziej malowniczymi i energicznymi postaciami są baśniowa wdowa Baba-Jaga Aga i stary kawaler Dziadul Jagul Edzio, którzy sto lat czekali, aby odnaleźć się, pokochać i pobrać. Ograniczona do wozu komedianckiego scenografia sprawia, że spektakl jest nieco statyczny i przegadany. Z drugiej strony zmusza młodych widzów do poruszenia wyobraźni: wóz raz jest królewską komnatą, raz domkiem Baby-Jagi, za chwilę kuchnią, a nawet granicą państwa.
Duże plastyczne lalki sprawnie animowane czasami nawet przez kilku aktorów z pewnością przypadną do gustu młodym widzom. Muzyka, utrzymana w stylu lat 80., trąci myszką. Podobnie jak niektóre żarty i dowcipy. Trudno ocenić, czy spektakl obroni się przede współczesną małą publicznością. Warto go obejrzeć, choćby ze względu na to, że opowiada o miłości. A przecież niedługo przyjdzie wiosna.
