Kraksa
Teatr Ludowy (Scena pod Ratuszem) w Krakowie-Nowej Hucie: KRAKSA Friedricha Durrenmatta. Adaptacja i reżyseria: Tomasz Obara, scenografia: Elżbieta Krywsza. Premiera 25 I 1998.
Tomasz Obara zaadaptował kryminalną nowelkę Durrenmatta z moralnym podtekstem. Czwórka prawników na emeryturze umila sobie wieczory zabawą w sąd. Tym razem w roli oskarżonego wystąpi właściciel auta rozbitego w kraksie na pobliskiej drodze. Zabawa skończy się tragedią. Czy Oskarżony źle zrozumiał zasady gry? Czy Prokurator nazbyt wczuł się w rolę? A może to parabola gry o życie, która toczy się gdzieś w realnym świecie? Pod pozorami naturalistycznej konwencji - prawdziwe jedzenie, scena piwnica-barek, która ułatwia stworzenie atmosfery współuczestnictwa (publiczność może niemal dotknąć aktorów) - kryje się wiele egzystencjalnych pytań i metafizycznych wręcz zagadek. Przedstawienie wciąga. Tym bardziej że gra wyjątkowy zespół. Jerzy Bińczycki, Władysław Bułka, Tadeusz Szaniecki, Zdzisław Klucznik (niema, a jak doskonale obecna rola Kata) są z pokolenia, które coraz rzadziej możemy podziwiać. Dykcję mają nieskazitelną, ruchy godne, maniery eleganckie. Potrafią rozbudzić w widzach poczucie tajemnicy i przekonanie, że ich postaci odkryły w swej ofierze (Sławomir Sośnierz) - innego człowieka.
