Artykuły

Zarówno obecny podczas niedzielnego [10 kwietnia] recitalu prezydent Paweł Adamowicz, jak i prowadzący ją Konrad Mielnik głośno i z aplauzem słuchaczy wyrażali niewiarę, że tak młodo wyglądająca artystka śpiewa dla nas już dwie dekady. A jednak.

Od studenckiego debiutu w "Kantacie o kawie" Bacha, na scenie Filharmonii Bałtyckiej, minęło dwadzieścia lat i kilka dni. W międzyczasie sopran Bożeny Harasimowicz-Hass [na zdjęciu] doceniło jury niejednego konkursu, także zagranicznego, oraz wybitni artyści zapraszający ją do współpracy. By wymienić tylko Krzysztofa Pendereckiego.

Okrągłe święto artystki stało się okazją do wręczenia jej Medalu Prezydenta Miasta Gdańska. A dla niej samej - do publicznego podziękowania osobom kluczowym dla jej kariery. Czyli profesorom, akompaniatorkom, współpracownikom z Akademii Muzycznej. Oraz mamie, która przed laty wypatrzyła w gazecie ogłoszenie o naborze do szkoły muzycznej. Większość tych ważnych dla artystki postaci oraz wielu innych przyjaciół przyszło w niedzielę jej posłuchać.

Artystce towarzyszyła Olga Niecziporenko, wieloletnia pianistka kijowskiej opery, a od kilkunastu lat - gdańskiej. Dominował język niemiecki. Całą pierwszą część koncertu wypełnili: Bach (fragmenty debiutanckiej "Kantaty o kawie", zaśpiewane z wdziękiem przy stoliku z kawą) oraz Mendelssohn-Bartholdy i Schumann ze swoimi pieśniami. Po przerwie entuzjazm wywołały trzy znane pieśni Chopina i dwie Liszta, skomponowane do erotyków Wiktora Hugo. Ale największą atrakcją tego koncertu, zbudowanego wokół hasła "miłość kobiety", były dwie niezwykle efektowne wokalnie, miejscami wręcz ekwilibrystyczne, miłosne arie Gounoda - Julii z "Romea i Julii" oraz Małgorzaty z "Fausta".

Ponieważ jednak repertuar Harasimowicz-Hass to głównie kantaty i oratoria, artystka jest silniej niż inni związana z "Mesjasza" dedykowany zmarłemu Janowi Pawłowi II, po którym na prośbę artystki publiczność bez braw opuściła Salę Kameralną Ołowianki.