Artykuły

Niezmiennie od przeszło 10 lat zadziwia swoich widzów. Od początku przewodzi mu Piotr Kowalewski - aktor, który w 1991 r. ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie. W pewnym momencie zdał sobie sprawę, że musi powrócić do Ełku. Zrobił to, aby stworzyć w nim stały teatr - pisze Maciej Zamojski.

Pierwsza próba teatru, na którą mogli przyjść wszyscy, których ciągnie do aktorstwa odbyła się 15 czerwca 1994 r. Z tą właśnie datą oficjalnie rozpoczął swoją działalność Teatr im. J. Węgrzyna.

Niezmiennie od przeszło 10 lat zadziwia swoich widzów. Od początku przewodzi mu Piotr Kowalewski - aktor, który w 1991 r. ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie. W pewnym momencie zdał sobie sprawę, że musi powrócić do Ełku. Zrobił to, aby stworzyć w nim stały teatr. Ełk był do tego idealny, ponieważ jako nieliczny w regionie posiadał profesjonalny budynek teatralny.

W marcu 1995 r. Teatr Amatorski im. J. Węgrzyna w Ełku wystawił komedię Goldoniego "Awantura w Chioggi". Od tej chwili praca ruszyła pełną parą. Przełomowy sezon rozpoczęła premiera "Zemsty" A. Fredry 18 listopada 1995 r., podczas której teatrowi uroczyście nadano imię Józefa Węgrzyna. W kolejnym przedstawieniu "Trzy komedie" Czechowa na zaproszenie reżysera wystąpił Adam Biedrzycki, aktor Teatru Polskiego w Warszawie. Sezon 1998-99 przyniósł kolejne zmiany. Teatr im. J. Węgrzyna zmienił siedzibę. Od tamtej pory aż do dziś funkcjonuje na scenie ełckiego Centrum Kultury. Zdobył on od Teatrów Współczesnego i Ateneum w Warszawie około 700 kostiumów i wiele rekwizytów.

O premierze "Makbeta" specjalnie dla nas Grzegorz Sierzputowski, aktor i reżyser:

- Dokładne 10 lat temu poznałem Piotra Kowalewskiego jako człowieka zakładającego w Ełku teatr. Ponieważ już wcześniej moja droga życiowa złączyła się z teatrem, zgłosiłem się do tworzonego przez Piotra zespołu. Wspominam tamten okres jako najwspanialszą przygodę w moim życiu. Dzięki ełckiemu teatrowi miałem możliwość zagrania wyjątkowych ról i poczucia, że scena jest moim przeznaczeniem. Przez osiem sezonów pracowaliśmy razem. Ucieszyłem się nawet, że na dziesięciolecie teatru szykuje się "Makbeta". Byłem przekonany, że Piotr Kowalewski zaprosi wszystkich "starych" aktorów, których jest już trochę w całej Polsce (m.in. Agnieszka Radaszkiewicz, Agnieszka Sobolewska czy Paweł Mróz) i którzy z przyjemnością zagraliby w jubileuszowym spektaklu. Ja na pewno, nawet poświęcając swój czas i pieniądze. Tego uczył nas kiedyś Piotr Kowalewski - pokory i poświęcenia. Tym bardziej było mi smutno, kiedy wybrałem się na jubileuszowego "Makbeta" i zobaczyłem, co zobaczyłem.

Nie jest złudzeniem, że w ełckim zespole coś się wypaliło. Nie ma już dawnej energii, a i Piotrowi zaczyna brakować pomysłów i charyzmy. Moim zdaniem ełcki spektakl jest bardzo osobistą wypowiedzią reżysera. Szkoda tylko, że zabrakło dobrego aktorstwa (tu wyróżniał się jedynie Andrzej Koc), a wszystko było amatorskie, niestety w złym znaczeniu tego słowa. Niezłe kostiumy, choć wymagałyby samodzielnych decyzji kostiumologa (Banko - niewybaczalnie za duży kostium, w którym wygląda, jakby na scenie zastępował starszego brata), ciekawe światło. Miałem jednak wrażenie, że przy tym spektaklu w ogóle zapomniano o widzu, a to już nie tylko moje zdanie. Mimo wszystko należą się podziękowania uczniom, którzy podjęli taki trud. No i 100 lat ełckiego teatru!

Grzegorz Sierzputowski - ełczanin, aktor, reżyser, krytyk teatralny; animator kultury; absolwent Wydziału Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie; laureat nagrody mazowieckiego kuratora oświaty za wybitne osiągnięcia w edukacji artystycznej dzieci i młodzieży; od trzech sezonów aktor Teatru Dramatycznego "GO" na warszawskim Bemowie; współpracował z Teatrem Nowym, Teatrem Roma i The Globe Theatre z Warszawy oraz sopockim Teatrem Atelier [Teatrem na Plaży].

Na zdjęciu: Piotr Kowalewski w "Trzech komediach".