Warszawa. "Pragnienie" na placach i podwórkach
Przedstawienie Teatru "Wiatrak" zatytułowane "Pragnienie" (o wszystkich pragnieniach, które na co dzień z sobą nosimy i ukrywamy nawet przed sobą) prezentowane będzie na podwórkach, dziedzińcach i w parkach.
Dzięki dofinansowaniu m. st. Warszawa - Dzielnicy Praga Południe zagranych zostanie w sierpniu i wrześniu dziesięć spektakli.
21 sierpnia (sobota)
Targowa 14 - dziedziniec kamienicy. - godz. 15.30
Siennicka 21 - podwórko przed blokiem - godz. 18.00
22 sierpnia (niedziela)
Rybna 24 / Wawerska 15 - podwórko pomiędzy kamienicami - godz. 15.30
Kirasjerów 6 - plac zabaw obok kamienicy - godz. 18.00.
Zapraszamy mieszkańców okolicznych domów, ich rodziny, znajomych, przyjaciół oraz mieszkańców dzielnicy.
Przedstawienie trwa jedną godzinę.
Następne spektakle planowane są w dniach 2, 3, 4 i 5 września w innych miejscach dzielnicy
W przedstawieniu występują:
Czarny Błazen - Ewa Tucholska
Żebraczka, Anioł - Lidia Sycz
Pajac - Tomasz Piątkowski
Tekst i reżyseria: Ewa Komendowska
Scenografia i kostiumy: Małgorzata Domańska
Premiera "Pragnienia" i inauguracja Teatru "Wiatrak" miała miejsce w Warszawie 11 lipca 2009 r.
Producent: Stowarzyszenie Creo, 502 318 301 begin_of_the_skype_highlighting 502 318 301 end_of_the_skype_highlighting, http://www.creo.org.pl
Treścią sztuki jest miłość Czarnego Błazna (granego przez aktorkę) i Pajaca (granego przez aktora). Akcję przedstawienia stanowi spektakl, jaki odgrywają oni przed publicznością Przedstawienie to zbudowane jest na zasadzie stopniowego zanikania granicy pomiędzy konfliktem, jaki niosą role a prywatnymi konfliktami aktorów. Podczas gry Czarny Błazen napiętnowuje postawę, której przedstawicielem jest Pajac - szydzi z jego przywar, słabości, braku ideałów. Tym sposobem próbuje sprowokować Pajaca do zmiany, do działania. Spektakl dla publiczności jest pretekstem, jakim posługuje się Czarny Błazen w celu wyegzekwowania od Pajaca niezbędnych dla dalszego trwania ich związku zmian. Podczas przedstawienia dochodzi jednak do odwrócenia ról. Czarny Błazen staje się słabą kobietą potrzebującą zrozumienia i opieki, Pajac zaś - nie dostrzegającym tego - despotycznym mężczyzną, owładniętym pasją powetowania sobie dawnych upokorzeń. Czarnego Błazna zawodzą ideały i zawodzi miłość Pajaca. Odchodzi więc, aby spróbować innego życia i zaznać nowej miłości. Pajac staje się ponownie poddańczo bezradny i słaby - wraca w ten sposób do punktu wyjścia spektaklu, kiedy to razem z Czarnym Błaznem spotkali Żebraczkę i odmówili jej wsparcia. Ten postępek zaciążył nad nimi klątwą rzuconą przez Żebraczkę. Ponowne, samotne już, spotkanie Pajaca z Żebraczką prowadzi do zaspokojenia jej pragnienia. W ten sposób klątwa zostaje zdjęta, a Pajac znajduje w osobie Żebraczki - pocieszycielkę.
