Artykuły

"Powinni tego zabronić" w reż. Kariny Piwowarskiej w Teatrze im. Szaniawskiego w Wałbrzychu. Pisze jotka w Tygodniku Wałbrzyskim.

Sztuka Pawła Jurka "Powinni tego zabronić" miała szokować i piętnować zachowania ludzi, dla których liczy się tylko kasa. Ale nie udało się.

Miała pokazać wokół czego dla wielu, szczególnie młodych, kręci się świat. Miała unaocznić nam, co dla kariery mogą zrobić. Miała sprowokować do wniosków. Tymczasem pokazała tylko zwulgaryzowanie i prymitywizm naszej społeczności, co od lat jest bardzo widoczne.Oglądając sztukę w reżyserii Kariny Piwowarskiej miałem wrażenie jakbym był na ulicy, a nie na widowni teatru. Mój kontakt z ulicą jest na pewno większy niż przeciętnego widza teatru (powiedzmy czterdziestolatka), więc w żaden sposób zszokowany słowami, zachowaniami, ani mentalnością Patryka (Dariusz Maj) i Aniki (Beata Rynkiewicz - Zaborowska) głównych bohaterów, nie byłem. Można powiedzieć, niestety to norma. Więc spodziewałem się, że sztuka ostro i wyraziście skrytykuje takie zachowania, aby niektórym wdarło się to na zawsze w głowę. Tak się nie stało. Publika, może znająca z autopsji konsumpcyjny styl życia i biorąca udział w ciągłym "wyścigu szczurów", zamiast się wgłębić w sensy ukryte sztuki, które co prawda były słabo widoczne, pochłaniała i reagowała na wierzchnią jej warstwę, śmiejąc się do rozpuku z tekstów a'la: "Kutas mnie boli", gdzie te słowa wyrażały nie tylko autentyczny ból tej czy innej części ciała, tylko mówiły o tym, że dla faceta najważniejszy jest sex, że sex jest motorem napędowym świata, że dzięki przespaniu się z odpowiednią osobą można zrobić karierę za cenę godności. Momentami stawało się to żenujące i sprawiało wrażenie tendencyjności.

Co prawda, nie można sztuce zarzucić, że nie ma przesłania, bo to nieprawda. Jednak ono zatarło się w gąszczu chamstwa i przekleństw, do których zdarzyliśmy przywyknąć przemierzając ulicę i oglądając TV. Spektakl obronił się jednak dobrze zagranymi rolami, świetną scenografią i efektami audio-wizualnymi.