Osoby

KIERC Bogusław (ur. 22 stycznia 1943, Bielsko-Biała, Polska)
Poeta, aktor, eseista. Jest absolwentem Liceum Technik Plastycznych. W 1961 roku debiutował wierszem "Narodziny Wenus" opublikowanym na łamach "Kroniki Beskidzkiej". W latach 1961-63 należał do grupy literackiej Skarabeusz. W 1963 roku zdał maturę i rozpoczął studia aktorskie w krakowskiej PWST, które ukończył w 1967 roku. Jako student drugiego roku zadebiutował w filmie Andrzeja Wajdy "Popioły", grając jedną z głównych ról - Krzysztofa Cedro. Był związany z Zespołem MW-2 (Młodzi Wykonawcy Muzyki Współczesnej). W latach 1968-72 był aktorem Wrocławskiego Teatru Współczesnego. Jako wykładowca pracował w Studiu Aktorskim Teatrów Lalek, na Wydziale Aktorskim PWST we Wrocławiu, na Wydziale Wokalno-Aktorskim Wyższej Szkoły Muzycznej i na Uniwersytecie Wrocławskim. Prowadził teatr poezji w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych. W sezonie 1972/73 był aktorem Teatru im. Siemaszkowej w Rzeszowie, następnie Lubuskiego Teatru im. Kruczkowskiego w Zielonej Górze, a od 1976 roku ponownie Wrocławskiego Teatru Współczesnego. W sezonie 1982/83 był kierownikiem artystycznym Teatru Lalek w Wałbrzychu, a do 1986 roku pracował w nim jako reżyser. W latach 1983-87 współtworzył działający poza cenzurą Teatr NST (Nie Samym Teatrem) we Wrocławiu. Spektakl tego teatru "Epitafium Świętego Kazimierza" otrzymał Nagrodę Kulturalną Solidarności za rok 1985. W 1986 roku Kierc otrzymał nagrodę Fundacji POLCUL w Sydney. W sezonie 1991/92 pełnił funkcję dyrektora artystycznego w Teatrze Współczesnym w Szczecinie. W 1992 roku wrócił do Wrocławia i znalazł się w zespole aktorskim Teatru Polskiego. Dwa lata później uhonorowano go Nagrodą im. Jana Dormana przyznawaną przez polski ośrodek ASSITEJ.
Równolegle z pracą aktorską Bogusław Kierc rozwijał twórczość literacką. Jest znakomitym lirykiem.Uprawia także wyrafinowaną eseistykę traktującą o poezji (przede wszystkim Juliana Przybosia i Rafała Wojaczka), a także o malarstwie. Wiersze i artykuły ogłaszał na łamach "Odry" i "Poezji", "Nowego Wyrazu" i "Sceny". W latach 1970-72 należał do grupy literackiej Ugrupowanie Literackie 66. Wydał kilkanaście tomików wierszy, między innymi: "Nagość stokrotna" (1971), "Ciemny chleb" (1973), "Coraz weselsza, coraz mniej" (1979), "Ktokolwiek" (1980), "Niewinność" (1981), "Modlitwa przeciw rozpaczy" (1985), "Źródło światła" (1988). W dorobku Kierca znajdują się także tomy szkicy ("Przyboś i" (1976), "Teatr daremny" (1980), "Wzniosły upadek anioła" (1992)) oraz sztuki ("Gajendralila" (1980), "Wagary" (1981), "Tajemnica" (1983), "Pan Lusterkorilke" (1986), "Śpiąca królewna" (1994)).