Tamara Tatera. Pożegnanie (09.08.1924 – 24.08.2016)
24 sierpnia 2016 roku zatelefonowała do mnie przewodnicząca Fundacji Skolimowskiej Marlena Miarczyńska. Powiedziała mi, że odeszła Tamara Tatera. Prosiła, abym jako Charon Aktorów i Pogrzebacz napisał o niej kilka słów.
Tamarę znałem od dawna. Ostatnio odwiedzałem ją dość często w Skolimowie. Zachowała znakomitą pamięć i życzliwość dla ludzi. Lubiłem z nią rozmawiać. Była osobą mądrą, zrównoważoną i pogodną. W swoim czasie szarą eminencją w zespole Teatru Narodowego Adama Hanuszkiewicza. Bezgranicznie mu oddana i zaprzyjaźniona z nim. Przez nią załatwiało się wszystkie sprawy, nie zadręczając dyrekcji. Adam cenił ją i szanował. Była osobą solidną, mądrą i odpowiedzialną, a przy tym zakochaną w teatrze. Tego wszystkiego wymagała od innych, egzekwowała to z całą stanowczością.
Teatrowi poświęciła 70 lat swojego życia. Teatr miała we krwi. Była asystentką Adama przy wszystkich jego najważniejszych inscenizacjach w Teatrze Narodowym. Dbała o poziom i dobre imię sceny.
Urodziła się 8 sierpnia 1924 roku w Myślachowicach, w województwie małopolskim. Do teatru trafiła po wojnie. W roku 1946 pracowała jako aktorka i suflerka w Teatrze Nowym w Poznaniu. Spędziła w nim lata 1946-1949. Potem do roku 1957 była na etacie suflera w teatrach poznańskich.
W latach 60-tych pracowała w Warszawie na tym samym stanowisku w Teatrze Ziemi Mazowieckiej. A w 1965 r. zaangazowała się u Adama Hanuszkiewicza w Teatrze Powszechnym jako suflerka. W roku 1968 przeniosła się wraz z nim do Teatru Narodowego Została jego asystentką do 1989 r.
Ostatnie lata spędziła w Skolimowie jako jedna z najbardziej kochanych pensjonariuszek Domu Artysty Weterana. Zawsze pogodna, uśmiechnięta i życzliwa. Rok temu upadła i złamała nogę. Od tego czasu nie wychodziła z pokoju. Jej stan zdrowia się pogarszał. Odeszła z tego świata 24 sierpnia. Do ostatniej chwili była przy niej Ewa Ziętek, z którą się przyjaźniła i z którą pracowała długie lata w Teatrze Narodowym. Jej prochy spoczną na zawsze na Cmentarzu w Konstancinie w kwaterze dla Artystów. Żegnaj Tamaro, śpij spokojnie.
