Nurt teatru zaangażowanego politycznie zainicjowany w Niemczech przez Erwina Piscatora. W Polsce pojawił się na przełomie lat 20. i 30. XX w. dzięki Leonowi Schillerowi. Estetyka: projekcje filmowe, operowanie tłumem, scena symultaniczna. Tematyka: wykluczenie społeczne, groza wojny, a także prawa kobiet – jak w „Cjankali”, Teatr Miejski, Łódź (1930; na zdjęciu).
Na zdjęciu w roli Łatki w „Dożywociu” Fredry, reż. Roman Zawistowski, Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego, Katowice, prem. 26 września 1951.
Scena gry w wista. Od lewej: Alojzy Żółkowski jako margrabia de Rochepeans, Adolf Ostrowski jako Fromentel, Wincenty Rapacki jako Leonidas Vauclin. Fot. Jan Mieczkowski (ok. 1870).