Osoby

PAK LUDWIK (1930-1988) - aktor teatralny, filmowy, telewizyjny;
Urodził się 20 III 1930 w Jasionnej pod Kielcami w pow. jędrzejowskim.
Zadebiutował na deskach Teatru im. W. Bogusławskiego w Kaliszu w sezonie 1950/51.
W 1955 ukończył warszawską PWST. Należał do grona najbardziej utalentowanych absolwentów tej uczelni. Od 1956 na trwałe związał się ze stołecznymi teatrami: Dramatycznym, Ateneum i Rozmaitości, gdzie stworzył wiele interesujących kreacji. Był aktorem wszechstronnym. Dobrze czuł się zarówno w dramacie, jak i w komedii.
W filmie zadebiutował w 1954 epizodem w Godzinach nadziei Jana Rybkowskiego. Dzięki jego interesującemu empoi, w początkowym etapie kariery często grywał role główne. W tym okresie jego bohaterowie: negatywni (chuligan Tolek w Lunatykach) czy pozytywni (majster Anastazy w Szklanej górze, sierżant Kamiejczuk w Jarzębinie czerwonej), najczęściej obdarzeni byli silną osobowością. Wyjątkiem były pamiętne kreacje: Gościka w noweli Rozwód po polsku (w filmie Trzy kroki po ziemi) oraz Katjana w Długiej nocy, w których wcielił się w osoby postawione przed życiowym wyborem i nie potrafiące podjąć właściwej decyzji.
Wieloletnie zmagania z chorobą alkoholową spowodowały, że z upływem lat na ekranie pojawiał się coraz rzadziej, grywając role drugoplanowe bądź epizody, które nie dawały możliwości ukazania w pełni jego talentu. Widoczna zmiana fizjonomii (zniszczona, postarzała twarz) zadecydowała, że reżyserzy chętnie obsadzali go w rolach ludzi prostych, często z marginesu, niezaradnych, "skłóconych z życiem" czy kierujących się własną, trudną do zaakceptowania przez otoczenie, filozofią życia. Stworzone przez niego postacie robotników, chłopów, a nawet alkoholików (np. w Misiu S. Barei) - obdarzone ciepłym uśmiechem, niekiedy smutnym i zagubionym wzrokiem - były małymi aktorskimi perełkami, na długo pozostającymi w pamięci widzów.
Zwieńczeniem jego filmowej kariery (około 30 ról) była wybitna rola drwala Peresady w Siekierezadzie Witolda Leszczyńskiego wg opowiadania Edwarda Stachury. Za tę kreację, bardzo gorąco przyjętą przez krytyków i publiczność, został nagrodzony "Brązowymi Lwami Gdańskimi" za najlepszą męską rolę drugoplanową na XI FPFF w Gdańsku w 1986.
Bardzo lubiany przez widzów i środowisko aktorskie, w którym przez kolegów nazywany był "Lulu". Ostatnie lata życia spędził w Domu Aktora Weterana w Skolimowie, gdzie zmarł 7 XII 1988. Bibliografia: "Ekran" 2/1989, s. 5; Encyklopedia kina (red. Lubelski T.), Kraków 2003; "Film" 4/1989 s. 2, 10/1989 s. 5; Kaszyński S. Teatralia kaliskie, Łódź 1972; Leksykon polskich filmów fabularnych (red. Słodowski J.), Warszawa 1997; Źródło: Słownik biograficzny Wielkopolski południowo-wschodniej. Ziemia kaliska, tom 3 Autor noty biograficznej: Andrzej Androchowicz