Stanisława Korwin-Szymanowska
KORWIN-SZYMANOWSKA Stanisława, zamężna Bartoszewicz (16 lipca 1892 Tymoszówka na Ukrainie – 7 grudnia 1938 Katowice)
śpiewaczka
Była córką Stanisława Szymanowskiego i Anny z domu Taube, siostrą Karola Szymanowskiego, kompozytora. Ukończyła gimnazjum Sacré-Coeur we Lwowie. Śpiewu uczyła się pod kierunkiem Marii Kozłowskiej. W kwietniu 1909 śpiewała na estradzie Filharmonii Warszawskiej. W recenzjach podkreślano „subtelne frazowanie pieśni modernes, jak i wykonanie utworów koloraturowych ze sprawnością techniczną i artystycznym poczuciem stylu”.
W marcu 1910 debiutowała w teatrze lwowskim w tytułowej partii w Marii, partnerem jej był Józef Mann. W sezonie letnim tego roku występowała gościnnie w Krakowie. W dziesięć lat później (9 lutego 1920) debiutowała na scenie Teatru Wielkiego w Warszawie w partii Małgorzaty (Faust), w następnych dniach śpiewała Lalkę (Opowieści Hoffmanna, 13 lutego), Mimi (Cyganeria, 24 lutego), Micaelę (Carmen, 28 lutego). W Teatrze Wielkim w Warszawie śpiewała jeszcze m.in. Gildę (Rigoletto, sezon 1923/24), Violettę (Traviata, 1924/25), Roxanę (Król Roger, sezon 1925/26). W kwietniu 1926 śpiewała gościnnie we Lwowie. Występowała często jako śpiewaczka estradowa. Koncertowała również za granicą, m.in. w Rydze (1921), Paryżu (1926), Genewie i Wiedniu.
Uznawano ją za najwybitniejszą interpretatorkę dzieł wokalnych Karola Szymanowskiego.
W ostatnich latach życia była profesorką śpiewu w warszawskim konserwatorium (przez trzy lata), potem w Katowicach.
Napisała książkę Jak należy śpiewać utwory Karola Szymanowskiego (Warszawa 1938). Pisała pamiętniki, które nie zachowały się.
Bibliografia
Almanach, Lwów 1911 (il.); Łoza: Czy wiesz I (il.); S. Łobaczewska: Karol Szymanowski, Kraków 1950; SMP; Kur. warsz. 1938 nr 339; Muzyka pol. 1938 nr 12.
Ikonografia
Fot. pryw. - MTWarszawa.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1765–1965, PWN, Warszawa 1973. Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów stosowanych w źródłowej publikacji.
