Sztuka w 2 aktach, 6 postaci
Adaptacja baśni Nazima Hikmeta ma wszelkie cechy samodzielnego scenariusza poetyckiego "wyobrażonego" na scenie. Integralną częścią utworu, obok dialogów zapisanych poetycką prozą, są wskazania inscenizacyjne opisujące scenerię, jej ruch, zmienność i funkcję znaczeniową dosłowną i metaforyczną. Mimo to utwór zachowuje samoistną wartość dramaturgiczną.
Sztuka niesie wiele poezji, a balladowa dramatyczność służy szlachetnemu przesłaniu. Rzecz dzieje się w baśniowym świecie z udziałem Derwisza, Aiszy, Fałszu - wśród personifikowanej przyrody - kwiatów i zwierząt, żywiołów - wiatrów i Obłoku. Derwisz gra na flecie, Aisza słucha muzyki. Melodia fletu stwarza świat - drzewa, gwiazdy, rodzi kwiaty. Nagle z fletu wyskakuje Fałsz, w chwili, gdy Derwiszowi zakłócił muzykę brzęk spadających monet. Muzyka Derwisza słabnie, ale tworzy jeszcze Obłok. Obłok przepływa nad ogrodem Aiszy i czyni, że kwiaty stają się jej bliższe ponad wszystko w życiu. Fałsz korzystając z pomocy Żmiji zaczyna zmieniać świat, który barwny, piękny i wesoły wyrastał do wtóru gry na flecie. Dalsze wydarzenia z udziałem kwiatów, konia, wichrów i obłoków tworzą poetycką scenerię walki Dobra ze Złem, Życia i Śmierci. Dobro wyraża Aisza, muzyka, kwiaty, jej miłość,jaką darzy Obłok. Zło to pieniądze, Fałsz i niszczenie. Zmagania kończą się, jak w baśni przystało, zwycięstwem Dobra i Życia nad Złem i Zagładą, choć jest to smutne zwycięstwo. Cenę najwyższą płaci Obłok, rozpływa się w deszczową chmurę, ratując w ten sposób usychający za sprawą Fałszu i Żmiji ogród marzeń Aiszy. Wiatr unosi Fałsz i wrzuca do przepaści. Derwisz gra na flecie, a jego muzyka zmienia wszystko wokół w świat wirujących obłoków.
Adaptacja stanowi materiał na poetyckie, inscenizacyjne przedstawienie lalkowe dla dzieci starszych.
Źrodło: "Nowe sztuki"-biuletyn informacyjny Agencji Autorskiej nr 15/85
Ukryj streszczenie