Obsada: 1 rola kobieca - Królowa, 3 role męskie (Król, Mnich, Doradca), 4 statystów
M. Hornicek jest znanym czeskim aktorem, wspaniałym gawędziarzem, mistrzem humoru słownego o plebejskim podglebiu, pobratymcem Hrabala. Jest człowiekiem teatru, estrady, mikrofonu, autorem refleksyjnych opowiadań, dramatopisarzem. Utwory jego zalecające się swoistym widzeniem świata, jędrną niekiedy żartobliwością pobrzmiewają przecież nutami poważniejszymi i kryją na dnie znaczenia bardziej serio.
"Łąka dla dwóch" to sceniczna przypowieść. Rzecz rozgrywa się, jak informuje autor, gdziekolwiek i kiedykolwiek, kiedyś w przeszłości, równie dobrze w XIII jak i XVII wieku. Rekwizyty są tylko teatralnymi rekwizytami i niczego więcej nie mają wyobrażać ani znaczyć. Postacie są wyraziście określone w swoim charakterze i funkcji, sprowadzone do zasadniczego wyrazu. Mnich jest prostaczkiem, filozofem życia pełnym plebejskiej mądrości. Jego zasadą jest poprzestawanie na małym i z tego minimum czerpanie maksimum radości i zadowolenia. W biednym szałasie na małym skrawku łąki, ale czuć się swobodnym, niezależnym, cieszyć się, że świeci słońce, że trawa jest zielona i nie doskwiera głód. Na antypodach umieścił Hornicek Królową. Jest to kobieta żądna władzy, krwi, bezwzględna dama, która przy pierwszej okazji zajmuje mężowski tron i rozpoczyna wielką, największą jak na możliwości tego królestwa, płachetka ziemi, wojnę z sąsiadami. Król nie umiał dbać o prestiż korony i najchętniej oddalał się na polowania. I na jednym z nich na skraju lasu spotkał Mnicha i stał się jego uczniem, porzucając dotychczasowe ambicje władcy, rezygnując z życia możnego i wielkiego pana i wszelkich tego życia niepokojów, walk, intryg i zasadzek. Lepiej cieszyć się słońcem, smakować wino, móc być sobą. Dwa tak różne porządki muszą wejść wszakże w kolizję. Wojownicza, żądna władzy i krwi Królowa dostaje w swoje ręce i Mnicha i Króla. Namowy, szantaże, tortury, łzy i kobiece sztuczki wszystko to ma na celu pozyskanie, przeciągnięcie na swoją stronę dwóch tych panów. Walka o ich dusze jest zażarta, pełna zabawnych momentów, jako że Hornicek cały czas prowadzi sprawę jako swoistą grę, groteskowy bój dwóch racji. W tej licytacji łask, tortur, zaszczytów i ostatecznych upokorzeń Królowa zdesperowana i rozeźlona do reszty, jako że i wojna nie przynosi sukcesów, ofiarowuje Mnichowi tiarę a Królowi, swojemu byłemu małżonkowi, buławę. Alternatywą jest ciemnica. I obaj wybierają ciemnicę, a wybór ten jest równoznaczny z wyborem godności własnej, swobody, spokoju sumienia. Z wyborem łąki w lesie, pustelniczego życia, radości prostych, ale pełnych, nie zmąconych niepokojami tych, którzy chcą jeszcze cudzego.
Źródło: "Nowe sztuki"-biuletyn informacyjny Agencji Autorskiej nr 7/87
Ukryj streszczenie