Czas akcji: lata 1890-1933.
Miejsce akcji: sypialnia Michela i Agnes w Paryżu.
Obsada: 1 rola męska, 1rola kobieca.
Druk:
Sztuka w sześciu obrazach. Adaptacja sztuki Jana de Hartoga.
Noc poślubna Michela i Agnes. Są młodzi, zakochani i bardzo szczęśliwi. Właśnie wprowadzili się do nowego mieszkania; w sypialni centralne miejsce zajmuje łoże z baldachimem. Oboje są niedoświadczeni, onieśmieleni i nieporadni. Pana młodego szczególnie peszy jasiek z wyhaftowanymi dwoma gołąbkami, który zostawiała na łożu matka panny młodej. Michel jest pisarzem; odczytuje żonie epitalamium, które napisał z okazji ich ślubu.
Rok później Agnes gorączkowo przygotowuje się na narodziny dziecka: od ośmiu miesięcy robi na drutach kaftaniki, obszywa pieluszki, szykuje wyprawkę i kołyskę. Wszystko wskazuje na to, że Michel znosi jej stan gorzej niż ona: źle się czuje, narzeka na bóle, jest marudny i poirytowany. Jest zazdrosny o mające się narodzić dziecko; boi się, że żona przestanie go kochać. Agnes jest spokojna, energiczna i podtrzymuje go na duchu (choć trochę też z niego pokpiwa).
Mija dziesięć lat; Michel wydał powieść brukową w 300 tysiącach egzemplarzy. Ma teraz luksusowo urządzone i nowoczesne mieszkanie, wyposażone w światło elektryczne. W związku Agnes i Michela pojawiły się jednak poważne pęknięcia. Ona zdaje sobie sprawę, że powieść, którą wydał mąż, jest szmirą. Denerwuje ją megalomania, w którą popadł Michel, gdy powieść zebrała pozytywne recenzje. Nazywa go "nadętym bubkiem" i zarzuca mu, że sprzedał swoją duszę za "brukowe powieścidło w najgorszym guście". On zarzuca jej, że jest zazdrosna o jego sztukę. Informuje żonę, że ma kochankę, która go rozumie, ceni i wspiera jego twórczość. Twierdzi, że cierpi z powodu rozdarcia między kochanką, żoną i dziećmi; najwyraźniej oczekuje współczucia. Agnes wiadomość o zdradzie przyjmuje z godnością, lecz żąda, by mąż wyprowadził się z domu; sugeruje, że też ma kochanka. Michel wpada w furię; nie chce opuścić domu. Gdy Agnes zaczyna się pakować, próbuje ją zatrzymać siłą. Dochodzi do szamotaniny, która kończy się namiętnym pocałunkiem.
Mija kolejnych kilka lat; Michel wścieka się, gdyż osiemnastoletni syn nie wrócił na noc do domu. Trzyma w ręce pas do ostrzenia brzytwy, którym potrząsa niczym batem. Jak zwykle wtedy, gdy Robert coś przeskrobie, Michel nazywa go synem Agnes ("twój syn", twojego syna", twojemu synowi"); do ojcostwa przyznaje się tylko wtedy, gdy chłopiec otrzymuje wyróżnienia z literatury. Agnes, choć sama z trudem tłumi niepokój o dzieci, jest opanowana i wyrozumiała; sprzeciwia się stosowaniu kar cielesnych. Kpi z męża i zarzuca mu, że odwołuje się do pasa, ponieważ nie ma autorytetu. Z pewną dozą mściwości zdradza mu, że do domu nie wróciła również ich córka, szesnastolenia Jacqueline, którą ojciec wyraźnie faworyzuje. Mało tego: w zeszłym tygodniu Jaqueline, bez wiedzy ojca, zaręczyła się z mężczyzną, którego Michel nazywa "szympansem". Poprzedniego wieczoru poszła z narzeczonym na kolację do przyjaciół; brat ma ją odebrać, wracając z balu. Agnes zarzuca mężowi, że jest zazdrosny o córkę i nie potrafi przyjąć do wiadomości, że może być szczęśliwa z innym mężczyzną. Jacqueline i Robert w końcu wracają; jak się okazuje, wcale nie boją się ojca. Zbywają go uwagą, że w jego wieku o tej porze powinno się spać...
Michel odnosi kolejne sukcesy jako pisarz; pisze teraz wiersze i sztuki teatralne, a Agnes wspiera go, choć ma zdrowy dystans do twórczości męża. Michel śmieszy ją również w roli postarzałego lowelasa, który w miejscach publicznych zwraca się do córki per "pani", by myślano, że jest jego najnowszą zdobyczą. W dniu ślubu Jaqueline Agnes postanawia odejść od męża. Nie czuje się spełniona jako kobieta; dotąd była tylko matką, żoną i "zawodową muzą". Żali się, że ledwie sama wyszła z kołyski, musiała niańczyć dzieci; teraz chce żyć. Michel kładzie decyzję żony na karb silnych emocji wywołanych ślubem córki, Agnes twierdzi jednak, że problem jest poważniejszy. Zarzuca mężowi egoizm; nie czuje się kochana. Michel nie zauważa jej, nie troszczy się o nią ("Przyzwyczajenie zabiło miłość między nami"). Agnes stwierdza ostrożnie, że już nie kocha Michela. Razi ją jego negatywny stosunek do młodych, utalentowanych pisarzy; chciałaby być znowu czyjąś muzą. Michel jest zazdrosny; zaczynają wspólnie czytać wiersze młodego poety.
Mija kolejnych dwadzieścia lat; Agnes i Michel są staruszkami. Opuszczają mieszkanie, w którym przeżyli wspólnie pięćdziesiąt lat; przeprowadzają się do mniejszego. Ich mieszkanie ma zająć para nowożeńców; Agnes chce zostawić im w prezencie jasiek z dwoma gołąbkami, Michel jest temu zdecydowanie przeciwny. Prześcigają się w wybiegach i podstępach, by postawić na swoim.
Ukryj streszczenie