Musical według Andersena
Muzyka: W.Trzciński
15 postaci, kilka dekoracji
Czarodziej i jego trzej pomocnicy unoszą się wysoko ze złym, zaczarowanym lustrem. Oglądają w nim wykrzywione i brzydkie odbicia ludzi i świata. W pobliżu słońca lustro rozgrzewa się i pęka na tysiąc drobnych kawałeczków. Każdy z nich niesie na ziemię złość, kłamstwo i kłótnie.
Gerda i Kay siedzą w swoim małym ogródku. Rozmawiają o zbliżającej się, ale jeszcze dalekiej, jesieni. Niespodziewanie nadciąga zimny wiatr, a Kay taki zawsze miły i serdeczny zamienia się jakby w sopelek lodu. Staje się obcy, zimny, obojętny. Pozwala się unieść czarownikowi w białym lodowym płasz-
czu.
Na niebie zaświeciła pierwsza gwiazdka. Dzieci zebrały się wokół choinek, śpiewają kolędy. Mała Gerda bierze jedną z płonących, wigilijnych świeczek i brnie przez śnieg i zawieję szukając zaginionego Kaya. W krainie pustego pola i lodowatych podmuchów dopomagają jej dobre zwierzęta - lis, niedźwiedź i renifer.
Renifer niesie Gerdę do pałacu Królowej Śniegu. Gerda znajduje w nim Kaya, który bawi się lodową układanką. "Biało jak szron" - mówi Kay. "Ciepło jak dom" - odpowiada Gerda. I w jednej chwili lodowe płatki zamieniają się w kolorowy obrazek domu, słońca, drzew. Pryska zły czar czarownika i Królowej Śniegu.
Sztuka rozwija baśniowe motywy Andersena. Opowieść o Gerdzie i Kayu oraz historia złego lustra i Królowej Śniegu zyskuje w niej jednak nową, oryginalną fabułę i poetyckie realia.
Wiersz i metafora przenika tu do kolejno zmieniających się obrazów. Treść baśni "tłumaczy" dzieciom również muzyka.
Źródło: "Nowe sztuki"-biuletyn informacyjny Agencji Autorskiej nr 5/83
Ukryj streszczenie