Rzecz sceniczna na ludzi i manekiny
Obsada: 2 mężczyzn, 1 kobieta , jedna dekoracja
A i B to dwaj starzy ludzie teatru mieszkający razem. A był niegdyś aktorem o niezbyt wielkiej klasie, stąd jest hierarchicznie niżej ustawiony wobec swego współlokatora B, chyba byłego reżysera, przez którego daje się z lekka tyranizować i wykorzystywać do prac domowych. Gra w pana i sługę nie jest jedyną i najważniejszą grą, jaką toczą bohaterowie "Popiołu". Ważniejszą grą jest gra z własną samotnością, smutkiem przemijania i wreszcie ze śmiercią. Manekiny kobiece służą obu starcom do inscenizowania własnej młodości. B przy nich odnajduje siebie jako wyrafinowanego Don Juana sprzed lat. Panu A zaś służą jako rekwizyty w psychodramie, gdzie może dać upust kobiecej stronie swej psychiki. Obydwaj śnią sen / gdyż raczej jest to sen, aczkolwiek niekoniecznie / o odwiedzającej ich Damie, przy której są pełni energii i wigoru. Sceny z Damą w odróżnieniu od reszty sztuki są pisane ośmiozgłoskowcem. B jest przy niej Faustem, a A Mefistem i wreszcie nad B góruje. Gdy Dama znika, pora iść spać, a jutro dzień, jak co dzień. B wyśle A po zakupy, każe napalić w piecu, znów może podkreslić swą "wyższość" ciągłym zrzędzeniem.
Sztukę charakteryzuje dobre tempo i - co w kameralnej formie najważniejsze - sprawny dialog. Beckettowski początek przechodzi gładko w sztukę a la brytyjscy gniewni lat 60-tych, by w partiach wierszowanych uderzyć w nutę romantyczną i znów powrócić do nowoczesnej sztuki obyczajowej. Ten collage stylów paradoksalnie składa się jednak na ton oryginalny Andrzeja Turczyńskiego. Problematyka ulubiona przez awangardę teatralną drugiej połowy naszego wieku znalazła u autora "Popiołu" nowy kształt formalny. Teatralna gra w życie ludzi znajdujących się u jego schyłku świadczy o podejściu Turczyńskiego do nieuchronności przemijania i końca egzystencji, co nie wyklucza nadziei aż do końca. Sztuka zresztą może skłaniać do wielu rozwiązań interpretacyjnych. Łatwo nasuwające się w lekturze odczytanie tragikomiczne nie jest tu oczywiście jedynie obowiązujące.
Źródło: "Nowe sztuki"-biuletyn informacyjny Agencji Autorskiej nr 24/85
Ukryj streszczenie