Karol Śmiałkowski
ŚMIAŁKOWSKI Karol Wawrzyniec (15 VII 1799 Gostynin - 18 II 1860 Warszawa), aktor. Był synem Tomasza i Pelagii Ś. Debiutował 1 II 1821 w zespole W. Raszewskiego w Siedlcach i w zespole tym występował do 1826; w listopadzie 1826 występował w zespole J. Szymańskiego w Grodnie, potem w Sejnach i Zamościu, od 1 IV 1828 znowu w Grodnie, potem w Brześciu Litewskim i Wilnie, w 1829-30 w zespole J. Szymkajły, m.in. w Płocku i Kaliszu. Sprawozdawca "Kuriera Warszawskiego" o jego występach w Płocku napisał "ma wiele wyrazu prawdy, dźwięk głosu jego jest nader przyjemny i istotnie teatralny, ale całe uzdolnienie razi częstokroć niedobrym wyuczeniem się roli". 8 II 1831 debiutował w T. Narodowym w Warszawie w roli Króla Zygmunta ("Barbara Zapolska"); zaangażowany, występował w Warszawie do 1856. Był aktorem użytecznym, grał drugorzędne role charakterystyczne, m.in. Twardosza ("Dożywocie"), Duvala ("Ubóstwo i honor"). W. Krogulski zanotował, że Ś. "bardzo dobrze grywał młodych wojskowych".
Bibl.: Stefański: Teatr w Kaliszu s. 63; Kłosy 1885 nr 1018 (il.), 1889 nr 1022 (J. Heppen); Kur. warsz. 1829 nr 273, 1831 nr 38, 1860 nr 47; Pam. Sceny warsz. 1838 s. 31,92; Krogulski.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
