Carlo Blasis
BLASIS Carlo (4 XI 1795 Neapol - 15 I 1878 Cernobbio), tancerz, baletmistrz. Był synem kompozytora włoskiego Francesca Antonia B. Taniec studiował pod kier. S. Vigano w Mediolanie i u P. Gardela w Paryżu. Posiadał gruntowną wiedzę z zakresu malarstwa, rzeźby i literatury. Debiutował ok. 1814 w Marsylii. Występował jako pierwszy tancerz w Paryżu, Londynie, Wiedniu, Lizbonie i Moskwie. W 1837 został mianowany dyr. akademii tańca w Mediolanie, w której kształcili się najwybitniejsi ówcześni tancerze. Uporządkował i skodyfikował techniczne zdobycze baletu klasycznego. Opublikował kilka książek, z których najważniejsze to: "Traite elementaire, theorique et pratique de l`art de la danse" (Milano 1820), "The code of Terpsichore" (London 1828). Był twórcą stosowanej do dziś w tańcu klasycznym pozy "attitude". Zaangażowany przez dyrekcję WTR, był w sez. 1856/57 dyr. warsz. baletu. Wystawił w tym okresie dwa divertissements oraz balety: "Wenus i Adonis", "Faust" i "Dwa dni karnawału weneckiego", z których jednak tylko "Faust" zyskał duże powodzenie i w ciągu dziesięciu lat utrzymywał się w repertuarze. Część publiczności i prasy warsz. przyjęła B. nieprzychylnie, a w "Ruchu Muzycznym" pisano nawet, że "pan Blasis mógłby śmiało brać lekcje dobrego smaku od naszego dyrektora baletu" (tzn. od R. Turczynowicza) i że "pan Blasis jest niedołężnym choreografem".
Bibl.: EdS II; A. Lewinson: Mastiera baleta, Petersburg 1914; Pudelek: Warsz. balet romantyczny (il.); Rulikowski: Teatr warsz.; TE I; G.B. L.A. Wilson: Dictionary of Ballet, London 1961; Ruch muz. 1857 nr 7, 11.
Ikon.: F. Zuliani: Portret, 1826, repr. EdS II s. 608; NN: Portret, miedzioryt (?), repr. A. Haskell, A picture history of ballet, London 1957.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
