Salomea Bilińska-Hicks
BILIŃSKA Salomea, ze Stefeckich, secundo voto Hicks (31 sierpnia 1926 Ostrzeszów – 19 stycznia 1987 Nowy Jork),
śpiewaczka.
Była córką Józefa Stefeckiego i Anieli z Nowickich; żoną śpiewaka i reżysera Zygmunta Bilińskiego (zob. tom 2). Od sezonu 1946/47 należała do zespołu Opery we Wrocławiu; śpiewała w chórze, a w 1948 wystąpiła na przykład jako Śpiąca królewna w widowisku baletowym Od bajki do bajki. Była urodziwą brunetką, miała sceniczny wdzięk. Jako solistka debiutowała w 1954 w Hrabinie, najpierw jako jedna z Syren, a potem w partii Broni;
ładny, dobrze prowadzony głos, muzykalność i dobre warunki zewnętrzne
zauważyła wtedy Stanisława Platówna, podkreślając, że debiut był bardzo udany. Wystąpiła też jako Zofia w Halce, którą od 1954 odtwarzała w kolejnych wznowieniach tej opery aż do 1970. Śpiewała później rozmaite partie, sopranowe i niektóre mezzosopranowe; były to na przykład: Zosia (Flis, 1955), Bastienne (Bastien i Bastienne, 1956), Heno (Ijola, 1957), Micaela, Frasquita i Mercedes (Carmen, 1958 i 1968), Siebel (Faust, 1958; według Platówny „maleńką partię Siebla zaśpiewała bez zarzutu, demonstrując duży, silny głos o bardzo przyjemnym metalicznym brzmieniu”), Alina (Goplana, 1959), Hanna (Straszny dwór, 1959), Flora (Traviata, 1960), Aza (Manru, 1961), Felice (Czterech gburów, 1961), Leonora (Trubadur, 1962), Marzenka (Sprzedana narzeczona, 1962), Rachela (Żydówka, 1963), tytułowa Maria w operze Romana Statkowskiego (1965), tytułowa Hrabina (1968), Dziwa (Stara baśń, 1969), Helena (Pomsta Jontkowa, 1970), Paź Tebaldo (Don Carlos, 1971), Minerwa (Orfeusz w piekle, 1971), Efua (Tamango, 1975). Znacznym jej sukcesem była rola Racheli w Żydówce. Solistką Opery we Wrocławiu pozostawała do 1 marca 1976.
Po śmierci w 1974 pierwszego męża, po 1976 wyjechała do USA i tam zawarła drugie małżeństwo.
Bibliografia
Dachtera: Opera Wrocł. 1945–95; Kaczyński: Dzieje „Halki”; Komorowska: Kronika t. muz. 1944–89; Opera Wrocł 1945–65 s. 23, 27 (opinie S. Platówny; il.); Opera Wrocł. 1945–70 s. 45; Opera Wrocł. 1945–2005 (il. na s. 168); Ruch Muz. 1961 nr 14 (il.); Sł. Pol. 1962 nr 123; Wieczór Wrocławia 1987 nr 29.
Ikonografia
Fot. – Arch. Opery Wrocław, IS PAN, ITWarszawa.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
Biogram w Almanachu Sceny Polskiej
Salomea Bilińska, ze Stefeckich, 2'v Hicks (31 VIII 1926 Ostrzeszów w Wielkopolsce - 19 I 1987 Nowy Jork), śpiewaczka. Od sez. 1946/47 do 1 III 1976 była solistką Opery Wrocławskiej. W repertuarze miała wiele czołowych partii sopranowych, m.in. tyt. ("Hrabina" Moniuszki), Zofię ("Halka" Moniuszki), Heno ("Ijola" Rytla), Laurette ("Gianni Schicchi" Pucciniego), Felice ("Czterech gburów" Wolf-Ferrariego), Bastienne ("Bastiera i Bastienne" Mozarta), Frasquitę i Micaelę ("Carmen" Bizeta), Leonorę ("Trubadur" Verdiego), Rachelę ("Żydówka" Halev'ego), Helenę ("Pomsta Jontkowa" Wallek-Walewskiego), Tebaida ("Don Carlos" Verdiego).
Źródło: Almanach sceny polskiej 1986/1987. Tom XXVIII. Warszawa 1993.
