Konstancja Gładkowska
GŁADKOWSKA Konstancja, zamężna Grabowska (10 czerwca 1810 Warszawa – 20 grudnia 1889 Skierniewice),
śpiewaczka.
Córka burgrabiego Zamku Królewskiego w Warszawie. Od 1824 uczyła się śpiewu w konserwatorium pod kierunkiem Carla Evasia Solivy. Była wówczas koleżanką i młodzieńczą miłością Fryderyka Chopina. Po ukończeniu studiów weszła w skład zespołu artystów opery teatru warszawskiego. Debiutowała 24 lipca 1830 w partii Anieli (Aniela). Niezależnie od drobnych zastrzeżeń już od pierwszego występu była uważana za śpiewaczkę wyjątkowo uzdolnioną. Śpiewała m.in. partie Anusi (Sroka złodziej), Rossaliny (Opera włoska w podróży) oraz Pameli (Fra Diavolo). Dobrze zapowiadającą się karierę śpiewaczą przerwała wychodząc 31 stycznia 1832 za mąż za Józefa Grabowskiego. Przeniosła się wtedy do majątku męża Raducza pod Rawą. W 1845 utraciła wzrok. Pod koniec życia mieszkała w Skierniewicach.
Bibliografia
Pam. Sceny warsz. 1838 s. 3, 1840 s. 113; PSB VIII (S. Dąbrowski); Korespondencja Fryderyka Chopina, Warszawa 1955; Sowiński: Słownik muzyków; SMP; EMTA 1890 nr 328, 1899 nr 13 (il.); Chomiński; Jasiński; Krogulski.
Ikonografia
NN: Portret, rys., repr. Światowid 1926 nr 44; Fot.- Tow. im. F. Chopina, Warszawa.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1765–1965, PWN, Warszawa 1973. Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów stosowanych źródłowej publikacji.
