Julian Jeromin
JEROMIN Julian (6 I 1857 Warszawa - 3 I 1938 Warszawa), śpiewak. Był synem garbarza Adolfa J. i Florentyny z Wojewódzkich. Śpiewu uczył się u J. Szczepkowskiego (ojca), potem w Mediolanie, m.in. u R. Bracole'a. Debiutował 12 VIII 1882 w WTR w partii Gomeza de Silvy ("Ernani"). W tym samym roku wyjechał ponownie do Włoch i występował m.in. w Neapolu, Forti, Weronie i Wenecji, potem Aleksandrii. Po powrocie do kraju debiutował 8 XI 1884 we Lwowie w basowej partii Mefista ("Faust") i został zaangażowany na sez. 1884/85. W kwietniu 1885 występował na koncercie w Warszawie. W 1885-86 wielokrotnie występował (ale bez stałego engagement) w T. Wielkim w Warszawie. W 1887 został ponownie zaangażowany do t. we Lwowie i związał się z tą sceną na wiele lat. Często jednak występował gościnnie w innych miastach, m.in. w Genewie (1887), w Warszawie (1889, 1890, 1891, 1897, 1898, 1899, 1902, 1904, 1906, 1907), Krakowie (1892, 1895, 1900, 1901, 1902), Łodzi (1898), Wiedniu (1892), Mediolanie (15III-15 V 1894). W 1911 śpiewał w Operze Popularnej w Dolinie Szwajcarskiej w Warszawie. J. miał b. dobry, silny głos, zarzucano mu jednak brak wyrobienia aktorskiego. Śpiewał m.in. partie: Marcela ("Hugonoci"), Alvisa Badoero ("Gioconda"), Plumketa ("Marta"), Halbana ("Konrad Wallenrod"), Kardynała de Brogni ("Żydówka"), Ramfisa ("Aida"), Zbigniewa ("Straszny dwór"), Króla Henryka ("Lohengrin"), Oroza ("Manru").
Bibl.: Cudnowski (il.); Pajączkowski: Teatr lwow. (il.); Pepłowski; Teatr we Lwowie II; Webersfeld: Teatr Hellera; EMTA 1885 nr 101, 1888 nr 260, 1891 nr 379, 1895 nr 4, 1897 nr 46; Kur. teatr. 1901 nr 1; Scena pol. 1938 nr 2/3; Afisze, IS PAN; Akt ur. 259/1857, parafia św. Andrzeja, Warszawa; Chomiński; Materiały biograficzne, MTWarszawa.
Ikon.: Fot. pryw. i w rolach - MTWarszawa, Bibl. Jagiell., Bibl. Ossol.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
