Osoby

JANKOWSKI Wacław (17 III 1904 Warszawa - 10 II 1968 Warszawa), aktor. Był synem Stanisława i Zofii J., żoną jego była Anna z Dzierków. W 1922-24 należał do objazdowego zespołu operetko­wego T. Pilarskiego w Krakowie, w sez. 1924/25 do zespołu t. w Grudziądzu, a w sez. 1925/26 do zespołu T. Miejskiego w Toruniu. Następnie do 1929 odbywał służbę wojskową (grał w tym czasie w t. garnizonowym w Mińsku Mazowieckim). Póź­niej do 1939 występował w różnych zespołach re-wiowych i kabaretowych na prowincji i w Warsza­wie, m.in. w warsz. teatrzykach Mignon (1930), Hollywood (1933), Wesoły Ul (1936). W czasie II wojny świat. występował w jawnych t. warsz. Złoty Ul, Miraż, Kometa, Bohema, Jar, a 1944 w krak. T. Powszechnym. Od sez. 1945/46 był w zespole łódz. T. Miniatur Syrena, od 1946/47 pn. T. Syrena, z którym w sez. 1948/49 przeniósł się do Warszawy i pozostał do końca sez. 1966/67. W 1967 obchodził jubileusz czterdziestolecia pracy sce­nicznej. Należał do najpopularniejszych aktorów T. Syrena. "Niezawodny był przede wszystkim w ma­łych formach kabaretowych", ceniony był także jako odtwórca "warszawskich typów" ("Życie Warsza­wy"), np. jako Majster ("Wodewil warszawski"). Współpracował z PR, grał też w filmach polskich. Bibl.: Almanach 1967/68; Kaszyński: Teatr łódź.; Rendezvous z Syreną; Sempoliński: Wielcy artyści; Sempoliński: Druga połowa; Para Teatr. 1963 s. 191, 192, 195, 203, 206; Pragi. Teatr, i Film. 1924 nr 21; Stolica 1967 nr 11; Teatr 1967 nr 10; Życie Warsz. 1968 nr 39; Akta (tu fot), ZASP. Ikon.: J. Żebrowski: Cztery portrety: J. w programie estra­dowym, karyk., rys., repr. Bcpress Wiecz. 1956 nr 13,1. w roli, karyk., rys., repr. Express Wiecz. 1956 nr 312, J. jako Pascale (Pan Vincenzio jest moim ojcem), karyk. rys. repr. Express Wiecz. 1957 nr 57 i J. jako Jupiter (Mamaj do wzięcia), karyk., rys., repr., Express Wiecz. 1957 nr 210. Film.: 1949 - Skarb (f.); 1953 - Sprawa do załatwienia (f.); 1954 - Przygoda na Mariensztacie (f.); 1956 -Warszawska Syrena (f.); 1958 - Ewa chce spać (i.;, Zadzwońcie do mojej żony (f.); 1959 - Cafe pod Minogą (f.); 1960 - Walet pikowy (f.); Fragm. kronik i materiałów film. z 1947-65, Arch. WFD. Nagrania: Role - Arch. Dok. Mech., Red. Dok. W. PR. Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994