13 września 1833
Otwarcie Nowego Teatru Rozmaitości
Warszawa: quodlibet pt. Nowy teatr otwiera Nowy Teatr Rozmaitości urządzony w Sali Redutowej Teatru Wielkiego.
Projekt budowy małej sali teatralnej opracowany przez Antonia Corazziego i Aleksandra Ludwika Kozubowskiego został na razie zrealizowany w skromnym zakresie – w głównej Sali Redutowej Teatru Wielkiego. Były tam 24 loże i 240 krzeseł na parterze. Razem z paradyzem i miejscami bocznymi mogła pomieścić 600 osób.
Z artykułu Teatr Rozmaitości
...Wojciech Bogusławski nosił się z myślą otwarcia trzech teatrów; z tych – scena Narodowa miała służyć dla sztuk oryginalnych, teatr projektowany na Krakowskiem Przedmieściu, wprost Saskiego placu – dla opery, zaś dla przedstawiania krotochwil miano zbudować odpowiedni teatr na Nowym Świecie. Z owych projektów żaden nie doczekał się urzeczywistnienia, lecz za to w 1829 r., za przyczynieniem się niejakiego Milewskiego, niespodzianie zapoczątkowaną została nowa scena pod nazwą Teatru Rozmaitości.
Gdy w 1833 r. ukończono budowę Teatru Wielkiego i przeniesiono doń widowiska z placu Krasińskich – repertuar drobnych utworów dramatycznych i sztuk lżejszego pokroju pozostał w salce Dobroczynności.
A że od czasu do czasu i w starym Teatrze Narodowym dawano widowiska z udziałem artystów obu teatrów, przeto dla administrującej wszystkiemi scenami dyrekcyi wyrodziła się trudność w kontroli – koszta zwiększyły się i stan kasy z tego powodu nie przedstawiał się korzystnie. Ówczesny zatem prezes, generał Rautenstrauch, wystąpił z inicyatywą zbudowania w głównej Sali Redutowej przy Teatrze Wielkim, sali tymczasowej na widowiska z repertuaru Teatru Rozmaitości. Jakoż już dnia 13 września 1833 r. dano pierwsze inauguracyjne przedstawienie złożone z bukietu dramatycznego, na którem odegrano sztuki: Nowy teatr i Werter. Nową salkę nazwano „Nowym Teatrem Rozmaitości”, zachowując dla scenki na Krakowskiem Przedmieściu nazwę „Dawnego Teatru Rozmaitości”. Teraz więc grano na przemiany w trzech teatrach, lecz w dniu 22 grudnia tegoż roku zamknięto scenkę Dobroczynności.
Przez ciąg dwóch lat w prowizorycznej sali Teatru Rozmaitości dano 118 przedstawień, przeważnie złożonych z jednoaktówek tłumaczonych, jako też i oryginalnych, za które autorzy nie otrzymywali żadnego honoraryum... (sic!).
Dnia 30 listopada 1835 r. zamknięto prowizoryczną salkę Teatru Rozmaitości i energicznie zabrano się do budowy stałego teatru komedyowego. Przez półtora roku trwania budowy artyści Rozmaitości grywali na Wielkiej scenie...
Źródło: S. Z. Teatr Rozmaitości. „Album Teatralne” 1897 t.1. s-53–54.
