13 lipca 1973
Proces – reż. Jerzy Jarocki
Kraków, Stary Teatr: premiera Procesu Franza Kafki w przekładzie Brunona Schulza, adaptacji i reżyserii Jerzego Jarockiego, scenografii Lidii i Jerzego Skarżynskich, z muzyką Stanisława Radwana, z Janem Nowickim jako Józefem K., w Starym Teatrze w Krakowie. Wiktor Sadecki – Wuj Albert, Jerzy Nowak – Kupiec Block, Teresa Budzisz-Krzyżanowska – Panna Buerstner, Joanna Żółkowska – Leni.
Józef K. poruszał się po ciemnym labiryncie schodów, korytarzy i pokoi. Natomiast jego egzekucja dokonywana była przez dwóch Katów na scenie rozświetlonej i wyścielonej białym płótnem.
„...Całkowicie subiektywnym, wysnutym jakby wyłącznie z „wnętrza” i podświadomości bohatera był natomiast Proces. Józef K. (Jan Nowicki) osadzony został w rzeczywistości, którą sam kreuje swoją wyobraźnią i poprzez swoje obsesje. I tu akcja toczyła się trochę jak we śnie — jeden obraz łączył się z drugim — często na zasadzie dalekich skojarzeń — niezwykle płynnie, co ułatwiała scenografia Lidii i Jerzego Skarżyńskich, niezwykle funkcjonalna, doskonale współgrająca z doznaniami bohatera. Jak we śnie powracały jakieś sceny, frazy i kwestie, pojawiały się osoby, których funkcja nie zawsze była jasna, w zaułku chichotały koszmarne dziewczynki, kodeks praw okazywał się pornograficzną książką... Wszystko to, tak obce głównemu bohaterowi, jest zarazem w jakimś sensie jego wizją. Zaś tytułowy proces wytaczają mu tyleż inni, co on sam...”
(Marta Fik, Trzydzieści pięć sezonów, Warszawa 1981, s. 220)
Rafał Węgrzyniak