Romain Weingarten
WEINGARTEN Romain
(ur. 5 grudnia 1926, Paryż, Francja - zm. 13 lipca 2006, Challans, Francja)
Francuski dramatopisarz. Dzieciństwo spędził w Bretanii, do szkoły chodził w Château-Thierry. Studiował filozofię na Sorbonie, lecz porzucił ją szybko dla teatru. Był wówczas pod silnym wpływem książki Antoina Artaud - "Teatr i jego sobowtór". Dlatego zadedykował Artaudowi swój pierwszy dramat "Akara", który powstał w 1948 roku dla grupy studenckiej Théâtre Moderne działającej na Sorbonie. Był też prezentowany na konkursie młodych grup teatralnych. Był to dramat niezwykle awangardowy i w tamtych czasach wywołał sporo zainteresowania.
Po długim milczeniu Weingarten powrócił na scenę w 1966 dramatem "L'Été" (Lato), który wystawiono w Théâtre de Poche Montparnasse. Publiczność i krytyka uznała spektakl za wydarzenie teatralne, a autora za reprezentanta ruchu, który doszedł do głosu w maju 1968. W 1990 "Lato" zostało ponownie wystawione w Théâtre de la Colline i grane było z wielkim sukcesem.
Następny dramat "Alice dans les Jardins du Luxembourg" (Alicja w Ogrodach Luksemburgskich) wystawiono w 1973 w Théâtre des Mathurins w reżyserii autora. "Comme la pierre" (Jak kamień) w 1973 wystawiła Comédie-Française; "La Mandore" (Mandorę) w 1974 Théâtre Daniel Sorano; "Neige" (Śnieg) w 1979 Théâtre de Poche Montparnasse w reżyserii autora. Théâtre de l'Atelier w 1990 wystawił jego adaptację szekspirowskiego "Ryszarda II", a Théâtre de la Colline w 1995 "La Mort d'Auguste" (Śmierć Augusta).
Weingarten jest także poetą. Swój pierwszy zbiór wierszy wydał w roku 1968. Napisał też słuchowiska radiowe: "Aller-Retour" (Do przodu - do tyłu) i "Le Chevalier la triste figure" (Rycerz smętnego oblicza) oraz scenariusze telewizyjne: "La Belle au bois dormant" (Śpiąca Królewna) i "La Carte postale" (Karta pocztowa). Jest także autorem znanych powieści: "Le théâtre de la chrysalide" (Teatr poczwarki) z ilustracjami autora (1950) i "Le Roman de la Table Ronde, ou Le Livre de Blaise" (Opowieść o Okrągłym Stole, albo Księga Błażeja) 1983.
Chociaż w późniejszych latach odrzucił etykietkę "teatru absurdu", czasami wykorzystywał go w swoich pracach i chociaż deklarował pokrewieństwo z surrealistami i Rogerem Vitracem, wolał nazywać swoją pracę "poetycką". Mówił: "Moje pisarstwo niekiedy niesłusznie opatrywane etykietką teatru absurdu, jest raczej oniryczne czy rozgrywające się w wyobraźni, z odległym pokrewieństwem z surrealistami i Rogerem Vitracem. Uważam siebie za realistę w tym znaczeniu, że w moim pisarstwie wydarzenia osiągają nie fikcyjne kategorie losu i konieczności, ale sens, jaki osiąga marzenie czy sen. Moje dramaty można nazwać również teatrem poetyckim. Mówiąc bardziej precyzyjnie, moje pisarstwo składa się z teatralnej inwencji, która czerpie ze swojej struktury tak wiele jak z języka i oby była w teatrze powszechna jak poezja i proza, poezja teatru, jak powiedział Jean Cocteau."
W 1998 Weingarten otrzymał nagrodę "le Prix du Théâtre" od Akademii Francuskiej za całokształt twórczości. Zmarł dożywszy późnych lat, wśród rodziny, w Challans w Vendeé i został pochowany w Mauron w Morbihan.
