Sonata Petersburska
Motyw dwoistości uczuć, miłości jaką można darzyć równocześnie dwie osoby, współistnienia w człowieku sprzecznych pragnień i myśli - powraca wielokrotnie w "Sonacie Petersburskiej", zrealizowanej na podstawie "Idioty" Dostojewskiego. Cierpienia, których nawzajem przysparzają sobie bohaterowie Dostojewskiego, w przedziwny sposób zbliżają ich do siebie. Nienawiść, jaką do siebie żywią, równoważy osobliwa miłość. Ostatnie akordy "Sonaty..." są kwintesencją tej tajemniczej bliskości. Dwaj rywale czuwają przy ciele zamordowanej Nastazji. Milczą, płaczą, uspokajają się nawzajem.
Naznaczonych cierpieniem bohaterów Dostojewskiego, twórca spektaklu umieścił jakby w zamkniętych ramach. Nie potrafią ani nie mogą się z nich wydostać - żyją po to, aby spełniło się przeznaczenie.
