Warszawa. Premiera "HamletMaszyny" w La M.ort
Spektakl "HamletMaszyna" wg tekstu Heinera Müllera przygotowuje teatr La M.ort. Premiera w piątek.
Teatr La M.ort działa w Warszawie od 1999 roku obok wszelkich nurtów i mód teatralnych. I to nie tylko dlatego, że prezentuje swoje przedstawienia w Natolińskim Ośrodku Kultury. Ewelina Kauffman, reżyserka i założycielka teatru, tworzy z grupą zawodowych aktorów teatr osobny. Zainspirowana myślą Tadeusza Kantora "Do teatru nie wchodzi się bezkarnie" stara się realizować idee mądrej prowokacji i dialogu z widzem.
- Bliska jest nam przede wszystkim kantorowska idea teatru autonomicznego - mówi. - Teatru, w którym wszystkie czynniki składające się na spektakl mają równorzędne znaczenie. Czy mówimy o aktorze, słowie, geście, elemencie scenografii, rekwizycie, muzyce - wszystko funkcjonuje na jednym poziomie i służy przekazaniu idei. Tym założeniom jesteśmy cały czas wierni.
Wśród dziesięciu dotychczasowych realizacji grupy La M.ort znajdują się spektakle bezpośrednio przywołujące teatr Kantora, jak np. "Następni" z obrazem szkolnych ławek z "Umarłej klasy". Ale też radykalny eksperyment teatralny "Wszystko zamiast" - spektakl grany tylko dla jednego widza.
La M.ort częściej niż w Warszawie można zobaczyć na festiwalach w kraju i zagranicą, m.in. w Edynburgu. To właśnie tam w 2007 r. świetnie został przyjęty spektakl "Rosencrantz i Guildenstern nie żyją". Teraz La M.ort kolejny raz chce przyjrzeć się autorowi "Hamleta". Tym razem poprzez uważanego za skandalistę i obrazoburcę niemieckiego pisarza Heinera Müllera. Pisał on, że na tym, iż ciągle odnajdujemy się u Szekspira, polega tragedia naszych czasów.
"HamletaMaszynę", najbardziej znany w Polsce tekst Müllera, La M.ort chce odczytać współcześnie, między innymi poprzez... słowa Oriany Fallaci.
- Müller sam reżyserował pierwszy raz "HamletaMaszynę" w momencie upadku muru berlińskiego - mówi Kauffman. - My w trakcie pracy nad spektaklem przyglądaliśmy się rzeczywistości wokół nas. Choć nie ma w niej radykalnych zjawisk, takich jak upadek muru, mamy poczucie, że cywilizacja europejska zaczęła docierać do jakiegoś kresu, zapętlenia, o którym pisała Fallaci.
