Artykuły

- Moje bohaterki to siostry z dziwnej rodziny. Zrzędzące i marudzące, zajmują się codzienną krzątaniną, pierdołami - opowiada Barbara Świąder. Premiera w formie próby czytanej jej komedii "Trup" - w niedzielę.

"Trupa" usłyszeć będzie można w Centrum Wystawienniczo-Regionalnym Dolnej Wisły (Tczew, ul. 30 Stycznia 4) o godz. 18. Akcja sztuki rozgrywa się w ciągu dwóch dni poprzedzających pogrzeb. Bohaterami są trzy kobiety i jeden nieboszczyk... Oczywiście mężczyzna. On nie mówi już ani słowa, one wręcz przeciwnie - gadają bez przerwy. Jedna mało, druga więcej, a trzecia najwięcej. Sytuację dodatkowo komplikuje fakt, że te trzy kobiety są siostrami... "Trupa" przeczytają Wiesława Dolina-Niżyńska, Sławomira Dąbrowska-Kopecka i Joanna Świąder. Wstęp wolny.

Mirosław Baran: Skąd się wziął twój "Trup"?

Barbara Świąder: - "Trup" siedzi w każdej szafie, tylko trzeba mieć odwagę ją otworzyć (śmiech). Tak naprawdę, to nie mam pojęcia. Po prostu pewnego razu usiadłam i tekst musiał się ze mnie wydobyć. Nie był to żaden przemyślany, staranny plan. Wyrażam się w różnych formach, a ten temat sam się wepchnął w dramat.

Co to za temat?

- Moje trzy bohaterki to siostry z bardzo dziwnej rodziny. Zrzędzące i marudzące panie, które zajmują się codzienną krzątaniną, pierdołami. Podobnie jak my wszyscy. Na co dzień omijamy to, co najważniejsze. Umyka nam to, bo boimy się, nie chcemy, bo trzeba by się zmierzyć z czymś niełatwym. Z tytułowym trupkiem, który gdzieś tam każdemu z nas zalega przed nosem. Moje siostrzyczki gadają o schabowych, mydle i ogórkach kiszonych, a tak naprawdę chodzi o coś innego... Żeby nie było: sztuka nie jest jakaś śmiertelnie serio, ociera się o czarny humor. Mnie chwilami śmieszy, ale mam nadzieję, że udało mi się pokazać jakiś kawałeczek prawdy.

Jak opowiadasz o "Trupie", to mam wrażenie, że twoja sztuka jest całkowicie obok współczesnej polskiej dramaturgii, która co sezon zajmuje się kolejnymi wielkimi problemami politycznymi i społecznymi.

- "Trupa" napisałam, bo musiałam go napisać, a jak się to ma do polskiego dramatu najnowszego, to już nie moja sprawa. Żywotność mojego "Trupa" nie jest już w moich rękach, ja mu tylko dałam życie (śmiech). Tematy polityczne czy społeczne są zbyt oderwane od tkanki życia, ja ich nie czuję. Nie dotknęłam nigdy palcem sytuacji społeczno-politycznej, natomiast żywych ludzi - i owszem. Wolę się zająć nimi. Ludzie to nieprzewidywalne, fascynujące stworzenia, a szczególnie kobiety. I to mnie interesuje - mięcho, codzienność, choć może nie w nurcie drobiazgowego realizmu, bardziej absurdu, bo on mi się wydaje bliższy prawdy o naszym życiu.

W niedzielę próba czytana twoje sztuki. A co dalej będzie z "Trupem"?

- Może się okazać, że w niedzielę go zakopiemy na zawsze (śmiech). Tekst napisałam już parę lat temu, ten "Trup" już trąci. Leżał w mojej szufladzie, przeczytało go parę bliskich mi osób. Zresztą jestem osobą piszącą i różne rzeczy mam w szufladzie, ale uważam, ze nie wszystko od razu trzeba zanosić ludziom w zębach. Pomysł próby czytanej "Trupa" wyszedł od mojej siostry Joanny, która gra Polę. Pozostałe aktorki to moje przyjaciółki: Sławka Dąbrowska-Kopecka i Wiesia Dolina. A co dalej? "Trup" jest otwarty na wszelkie propozycje, nic mu już nie zaszkodzi.

*Barbara Świąder - teatrolog, dziennikarz, wykładowca Uniwersytetu Gdańskiego. Pracowała m.in. w "Gazecie Wyborczej Trójmiasto" oraz klubie Żak, gdzie kierowała sceną teatralną. Wydała książkę "W metafizycznej dziurze. Teatr Witkacego w Zakopanem". Jest także autorką m.in. sesji fotograficznej grupy Von Zeit oraz klipu "Halucynacje Hrabiego von Zeit" dla tej samej formacji, za który otrzymała nagrodę na Festiwalu Polskich Wideoklipów Yach Film w 2007 roku. "Trup" jest jej debiutem dramatopisarskim.