"Czarna magia"
PO TRZECH LATACH milczenia, Danuta Michałowska dala w swym Teatrze Jednego Aktora nową premierę: "Czarna magia oraz jak ją zdemaskowano'' według powieści Bułhakowa "Mistrz i Małgorzata". Licznie zgromadzona publiczność w krakowskim Klubie Międzynarodowej Prasy i Książki oraz blisko setka osób, która odeszła spod drzwi tej sali z powodu braku miejsc - świadczą o tym, że nie zapomniał teatralny Kraków świetnej roboty artystycznej tej aktorki, która bardzo wyraźnie preferowała w swej twórczości teksty o ustalonej renomie literackiej.
W końcu "Pan Tadeusz", "Komu bije dzwon" czy "Opowieść o Tatianie" to były wydarzenia. Ale też dziesięcioletni dorobek Teatru Jednego Aktora Danuty Michałowskiej krył w sobie pewne niebezpieczeństwa. Rodzaj tekstów, które wybierała, zmuszał ją niekiedy do melorecytacji, wydawało się nawet, że artystka popada w pewną manierę przeciągania samogłosek, zwalniania tempa akcji...
A teraz "Czarna magia" ukazała nam nową Michałowską: dowcipną, niekiedy ostro rysującą satyryczne sceny z dziejów literackiej Moskwy, tragiczną w scenach Piłatowych. Co tutaj przeważyło, co zadecydowało o sukcesie artystki, która zdołała odrzucić starą formułę i przedzierzgnąć się w aktorkę stale rozszerzającą swoje horyzonty wykonawcze? Czy jest to "zasługa" tekstu Bułhakowa, którego historiozofia oparta na racjonalistycznych zasadach, skierowuje naszą uwagę na istotny bieg dziejów? Czy uczynił to trafny dobór jednego z wątków powieści "Mistrz i Małgorzata"? Nie. Byłoby to twierdzenie i małoduszne, i nie oddające sprawiedliwości artystce.
Michałowska po prostu rozwinęła swoje możliwości - od scen lirycznych przechodziła w mgnieniu oka do satyry, od scen knajpianych - do wielkiej tyrady historycznej, Bułhakow w swoim dziele pomieszał świat realny z fantazją Faustowską. Chciał w ten sposób ukazać nieograniczoność wyobraźni człowieczej. I to właśnie stało się również udziałem Michałowskiej. Ale bez jej siły wyrazu aktorskiego, tekst Bułhakowa byłby tylko tekstem powieści.
