Nienormalna codzienność
W sobotę w Centrum Kultury "Zamek" w Leśnicy swoją premierę będzie miał spektakl na podstawie sztuki Wernera Schwaba "Zagłada ludu albo moja wątroba jest bez sensu", w realizacji teatru Zakład Krawiecki.
O dramaturgii Austriaka Wernera Schwaba zrobiło się głośno pięć lat temu, już po samobójczej śmierci artysty, właśnie za sprawą "Zagłady ludu...", którą w szczecińskim Teatrze Współczesnym wyreżyserowała Anna Augustynowicz. Twórczość Schwaba, lekceważona dotąd przez dyrektorów teatrów i niedoceniana przez krytyków, zapoczątkowała modę na nowy typ sztuk teatralnych - obrazoburczych w przesłaniu i szokujących w opisie wydarzeń. Odtąd na scenach zagościły postacie złe i plugawe, które jednak nie sposób było jednoznacznie ocenić. Okazało się bowiem, że przedstawiają cechy powszechne, które zazwyczaj są jednak skrywane za zasłonką obowiązującej, zakłamanej obyczajowości. Dramaty Schwaba i autorów z kręgu tzw. nowych brutalistów przełamały także inne tabu kulturowe. Szacowny bywalec teatrów przestał czuć się w nich bezpiecznie, bo na scenie przestała obowiązywać powściągliwość językowa, a erotyczne zależności między bohaterami szokowały dosadnością przedstawienia. Po Schwabie na afiszach teatralnych pojawiły się nazwiska innych autorów tego nurtu dramaturgii: Marka Ravenhilla, Sary Kane i Brade'a Frasera.
"Niezidentyfikowane szczątku ludzkie" tego ostatniego Zakład Krawiecki wystawił w ubiegłym sezonie.
- Nasze nowe przedstawienie to pewnego rodzaju kontynuacja idei tamtej sztuki - zauważa Szymon Turkiewicz, reżyser "Zagłady ludu". - I tym razem mówimy o międzyludzkich relacjach - nienormalnych i patologicznych, choć codziennych i powszechnie występujących.
Bohaterowie przedstawienia to pani Grollfeuer, porzucona przez męża dojrzała kobieta, właścicielka kamienicy wynajmująca mieszkania czteroosobowej rodzinie Kovaciciów oraz pani Robak, samotnie wychowującej chorego psychicznie syna Herrmanna. Na scenie zobaczymy ich codzienność, pełną emocjonalnych zależności i walk o sfery wpływów.
- Ilustrujemy także zjawiska, które to - choć skrywane za wstydem i zakłamaniem - są mocno obecne w polskiej rzeczywistości - zapowiada autor inscenizacji. - Myślę o przemocy w rodzinie, o chorobliwym zniewoleniu ludzi przez media czy o jakości polskiej religijności. Trudno dzisiaj ocenić, czy bardziej wierzymy w Boga, czy w papieża.
Większość aktorów Zakładu Krawieckiego to studenci II roku Wydziału Lalkarskiego wrocławskiej PWST, ale jest wśród nich także studentka Politechniki Wrocławskiej. Reżyser "Zagłady ludu" - Szymon Turkiewicz - jest absolwentem Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Natomiast autorka scenografii Nina Łupińska, studiuje historię sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim. Nazwisko Łukasza Damma powinno być już znane wrocławskim teatromanom - ten kompozytor jest autorem muzyki m.in. do "Imienia" Jona Fosse'a pokazywanego w Teatrze Polskim.
SYLWETKI
Paweł PALCAT - Herrmann, syn pani Robak
Chory psychicznie chłopiec z artystycznymi aspiracjami. Przez to, że jest kaleki, pozwala sobie na pewną "chochlikowatość" wobec matki i sąsiadów Kovaciciów. Jest przez nich lekceważony i poniżany, ale atencja, z jaką traktuje go pani Grollfeuer, nobilituje chłopca. Mimo ułomności staje się - obok właścicielki kamienicy - najważniejszym inspiratorem wydarzeń.
Magdalena SKIBA - Desiree
Jedna z dwóch córek Kovaciciów. Ciekawa postać. Jest jeszcze dzieckiem, ale bardzo dojrzałym emocjonalnie, nerwowym i energetycznym. Wychowuje się w domu, w którym za zasłoną zwyczajności kryją się zachowania wręcz patologiczne i chorobliwe. Najlepszy kontakt ma z siostrą Bianką, ale mocno lgnie do Herrmanna
Dorota PLUCIAK - pani Robak
Matka Herrmanna, którego kalectwo zdominowało jej życie. Z tej sytuacji rodzi się ciągła nienawiść, której obiektem jest jej syn. Zatwardziała katoliczka, nieumiejętnie skrywająca rozbuchaną seksualność. Boi się właścicielki kamienicy, choć ma ochotę jej się przeciwstawić, gdy pani Grollfeuer przywiązuje do siebie emocjonalnie Herrmanna.
