Usta Micka Jaggera
Doman Nowakowski błysnął przed paru laty komedią "Ketchup Schroedera", w której w krzywym zwierciadle przedstawił młode pokolenie polskich twórców reklamy. Nowakowski szydzi z naszej współczesności również w "Ustach Micka Jaggera" i choć poczucie humoru go nie opuszcza, krytyka starych i młodych Polaków zdaje się być jeszcze bardziej dotkliwa, ale i - co tu dużo mówić - trafna.
Trzech Nowaków-dziadek, ojciec i wnuczek-jedzie na koncert legendarnego zespołu The Rolling Stones. Wszyscy są fanami supergrupy, śpiewają jej największe hity, podróżują starym motorem z przyczepą i wielką flagą - symbolem ostatniej trasy koncertowej Jaggera i kolegów. Ale ta wyprawa na koncert - w przypadku dziadka Jana i ojca Marka jest również podróżą przez własne życie, a dla wnuczka Bartka rodzajem inicjacji, eskapadą w dorosłe życie. Mężczyźni zajeżdżają po drodze do Anny - miłości Jana, którą poznał w dniu pierwszego koncertu w Polsce Rolling Stonesów w 1967 roku. Jan jest najbarwniejszą postacią w tej galerii, wieczny hipis, choć z łysiną, to jednak z tyłu ma włosy spięte w kucyk. Pali marihuanę, biega nago po polu, zażywa wolności i miłości, oczywiście na swój użytek pojmowanej. Ale w trakcie tej rockowej wyprawy rozsypie się wiele mitów, które okażą się zwykłymi kłamstwami, jak ten o więzieniu Jana w 68. Marek, choć opuszczony przez ojca, darzył go szacunkiem i podziwem. Teraz cała misterna konstrukcja obłudy zawaliła się. Tylko młodzi - Bartek i Kasia (córka Anny) mają w sobie świeżość. A Bartek o starych powie "Oni są już przegrani" - całe życie walczyli o wolność i pieniądze, a oni, młodzi już to mają - "To jest takie proste".
Niesie to plenerowe przedstawienie wyreżyserowane przez Michała Kwiecińskiego żywiołowa rola Jan Peszka (Jan), który znalazł dobrą partnerkę w Ewie Szykulskiej (Anna).
Spektakl jest odważny pod względem obyczajowym, a pedagodzy zapewne zarzucą mu brak walorów wychowawczych, co nie zmienia faktu, że( jest to widowisko i śmieszne, i smutne, i... pouczające.
