Łódź. Gwiazda Jerzego Antczaka odsłonięta
Znakomity reżyser filmowy i teatralny Jerzy Antczak odsłonił we wtorek w Łodzi swoją gwiazdę w Alei Gwiazd na ul. Piotrkowskiej (na zdjęciu). W uroczystości towarzyszyła mu żona, aktorka Jadwiga Barańska.
- Jestem w mieście, w którym się wszystko zaczęło. Tutaj w 1949 r. zdałem do szkoły aktorskiej. Skończyłem ją w 1953 r. i przez pięć kolejnych lat byłem aktorem - mówił Antczak. - Było mi tu tak dobrze, że nie chciałem się nigdzie ruszać. Stało się inaczej, ale to miasto zostało we mnie na całe życie. Kiedy gdzieś tam, w jakimś odległym kraju muszę mówić w dziwnym języku myślę sobie "Boże, co ja tutaj robię?" Dlatego jestem szczęśliwy, że będę tutaj, w tym miejscu, na Piotrkowskiej.
Po uroczystości odsłonięcia gwiazdy na ul. Piotrkowską goście przenieśli się do Muzeum Kinematografii, gdzie odbyło się spotkanie z Antczakiem i jego żoną, na którym reżyser opowiadał m.in. o swojej książce "Noce i dnie mojego życia".
Jerzy Antczak urodził się 25 grudnia 1929 roku w należącym obecnie do Ukrainy Włodzimierzu Wołyńskim. Po zakończeniu II wojny światowej w 1949 r. rozpoczął studia na wydziale aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi. W 1953 r. ukończył studia i rozpoczął pracę w łódzkim Teatrze Powszechnym. Początkowo był w nim tylko aktorem, później również reżyserem.
W 1957 roku został dyrektorem w teatrze "7.15", którego był współzałożycielem. Rok później przeniósł się do kierowanego przez Kazimierza Dejmka Teatru Nowego, w którym ponownie był aktorem i reżyserem. Rozpoczął też współpracę z łódzkim ośrodkiem telewizyjnym, w którym współtworzył Teatr Popularny.
Po pięciu latach występowania na scenie Antczak rozstał się z zawodem aktorskim i zajął się wyłącznie reżyserią.
Opuścił Łódź w 1963 r., gdy otrzymał propozycję objęcia stanowiska dyrektora Teatru Telewizji, dla którego wyreżyserował w sumie ponad 100 przedstawień, m.in. "Kordiana", "Trzy siostry" i "Szklaną menażerię".
Rok przed przeprowadzką rozpoczął przygodę z filmem. Realizował też seriale. W filmowej i serialowej wersji wyreżyserował m.in. "Hrabinę cosec" oraz "Noce i dnie". Do jego największych osiągnięć zalicza się również filmy "Mistrz", "Wystrzał" i "Epilog Norymberski". Dwa ostatnie tytuły były również wystawiane w Teatrze Telewizji.
W 1979 r. Antczak wraz z żoną Jadwigą Barańską przeniósł się na stałe do USA, gdzie został wykładowcą na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles (UCLA). Od początku lat 90. przebywając czasowo w Polsce wyreżyserował dwa filmy ("Dama Kameliowa" oraz "Chopin. Pragnienie miłości") i dwie sztuki telewizyjne ("Cezar i Pompejusz" oraz "Ścieżki chwały").
Antczak jest laureatem wielu nagród przyznanych za twórczość telewizyjną. Dwukrotnie otrzymał m.in. indywidualną nagrodę państwową I stopnia - w 1964 roku za telewizyjną twórczość teatralną i w 1970 r. za "Epilog Norymberski".
Największym osiągnięciem filmowym Antczaka były "Noce i dnie", które w 1976 r. otrzymały nominację do Oscara w kategorii: film obcojęzyczny.
