Przypowieści nie tylko bajkowe
Po udanej premierze jednoaktówek Czechowa i Brechta, w Teatrze Dramatycznym następne pomyślne wydarzenie. Na otwarcie nowej sceny, przygotowano dwie miniatury Mrożka.
"Serenada" jest bajkową przypowieścią o lisie, kogucie i trzech kurach. Lis (Wardejn), niby zagubiony romantyk, przesiaduje przed kurnikiem, grając na wiolonczeli. Stara się zainteresować sobą apetyczne kury i wywabić je za ogrodzenie. Zarówno one, jak i Kogut (Damięcki) przeczuwają niebezpieczeństwo, jednak...
Cała piątka to zabawna galeria rozmaitych, wiarygodnych psychologicznie typów ludzkich. Sytuacje i dialogi są tyleż karykaturalnie śmieszne, co i autentyczne życiowo. Pozornie komediowa wymowa całości, jak to z bajkami bywa, ma ponadczasowe walory.
Druga jednoaktówka - "Lis filozof", ma niewiele z bajki. Jest aktualnym refleksem pewnych problemów dotyczących Kościoła, społeczeństwa, oraz poszczególnych, zadających sobie istotne pytania, ludzi. Taszczący w worku upolowanego Koguta, Lis przysiada się do siedzącego na parkowej ławce Biskupa (Skaruch) - w oficjalnym stroju i pomnikowej pozie. Próbuje od eminencji uzyskać jakiekolwiek wyjaśnienie swych filozoficznych (choć niby prostaczkowych) wątpliwości. Między innymi dotyczących niezmienności archetypu lisa, czego ma już po uszy. Biskup milczy uparcie, a gamoniowaty, pogodzony z losem Kogut - również. Więc z konieczności całość jest pytającym monologiem Lisa. Bez szansy na odpowiedź.
Pointy jednoaktówek są groteskowo przewrotne. W drugiej - finał jest śmieszny jak surrealistyczna bzdura. No, prawie surrealistyczna.
Te dawniejsze, krótkie utwory Mrożka, w których jego absurdalne poczucie humoru odnosi zwycięstwo nad kostycznie literackim przegadaniem i mniej lub bardziej skrywanym mentorstwem, nic nie tracą z upływem lat.
Reżyser na szczęście, nie dopatrywał się w Mrożku Hamleta. Taktownie nie przeszkodził autorowi, aktorom i publiczności w inteligentnej zabawie. Obsada okazała się trafna. Kilku perełek aktorskich nie zabrakło.
Wydaje się, że za dyrekcji Piotra Cieślaka Dramatyczny stanie się teatrem rozsądnego środka. Bez przesadzania w kierunku tradycyjności albo awangardy.
