Artykuły

Rozbawieni goście, łatwo wpadające w ucho przeboje i cięte riposty. Tegoroczna odsłona Szopki Bydgoskiej to prezent dla artystycznego środowiska naszego miasta. Władzy daje pstryczek w nos. Ale maleńki. Bezbolesny - pisze Michalina Łubecka w Gazecie Wyborczej - Bydgoszcz.

I tym razem na scenę Kawiarni Artystycznej Węgliszek Zdzisław Pruss [na zdjęciu] zaprosił gwiazdy. O ich kalibrze zadecydował nie tylko autorski wybór, ale również zasób postaci, które najlepiej nadawały się do podsumowania ubiegłego roku. Stąd na pewno niejednego widza zastanowić może, czy decyzja o wystąpieniu Teresy Wądzińskiej jako przedstawicielki sceny teatralnej czy Emila Sajfudinowa reprezentującego sportową arenę w naszym mieście była dobra. Najważniejsze jest jednak, co bydgoskie i krajowe losy opowiedziały o minionych dwunastu miesiącach. Niby nic wielkiego: nieco politycznych podsumowań, trochę codziennych problemów mieszkańców miasta, rozterki słabo rozpoznawalnych przez większość bydgoszczan postaci.

Szopka Bydgoska to twór dla koneserów - zaspokajający pragnienia grupy przyjaciół i kolegów, opowiadający o momentami znanych tylko im niuansach i rozumiany głównie przez nich. Premiera to okazja do spotkania tego towarzystwa, dopieszczenie go miłą piosenką, oklaskami. Przypadkowy widz poczuje się w tym nieco zagubiony. Jakby nie dla niego był spektakl, a dla poszczególnych postaci, których odpowiedniki stoją na scenie. I straci szansę na dobrą zabawę, jeśli nie pozwoli sobie na to, by wejść w konwencję noworocznej opowieści. Bo nawet jeśli sztuce Prussa zarzucić można, że od lat obraca się wśród tych samych osób, to docenić w niej należy znacznie więcej.

Podstawowa rzecz: szopka ciągle spełnia świetnie swoje zadanie. Mówiąc krótko, jest tym, czym być powinna: zabawnym podsumowaniem minionego roku. Twórcy sprawnie wyłapali charakterystyczne zachowania, ton słów, gesty czy niezapomniane kwestie swoich bohaterów. Aktorzy sprawnie i z wdziękiem wchodzili w kontakt z publicznością. Bardzo dobrze spisali się wszyscy, chowający się pod maskami Marka Rony, wykonawcy: Barbara Kalinowska, Eugeniusz Rzyski, Wiesław Kowalski, Witold Murański. W tym roku mistrzostwo osiągnęła (już bez maski) Wanda Rzyska odtwarzająca rolę pani Bożenki - zadziornej i pełnej humoru sprzątaczki odpracowującej roboty społeczne w ramach zwolnienia warunkowego.

W szopce pojawiły się wątki miejskiej polityki - prezydent Bydgoszczy ubrany w odblaskową kamizelkę i zaopatrzony w tabliczki "roboty drogowe", "głębokie wykopy" śpiewał o swoich marzeniach: tnącej niebo wieży w kolorach autorstwa Liebeskinda i budowach jak w Madrycie albo Bangkoku. Nie zabrakło na scenie Marszałka Całbeckiego. Na melodię "Akropolis adieu" wyśpiewał: "Gdym objął marszałkowską straż/ w regionie gdzie stolice dwie/ ten mariaż jeszcze był realny/ ale ostatnio to już nie/ Metropolis adieu!/ Adieu amour!/ Ostatnie szanse rozwiał wiatr/I Sejm, i Tusk".

Nie wszyscy bohaterowie szopki pojawili się tego wieczoru na widowni. Ci, którzy przyjęli zaproszenie bawili się świetnie - Jerzy Puciata klaskał i bujał się w rytm piosenki o samym sobie: "Serduszko puka w rytmie cza-cza, pędzelkiem sobie w farbie maczam". Radny Tomasz Rega zaśmiewał się, słysząc duet Jakuta-Dombrowicz śpiewający o jego uwagach dotyczących Felicji Gwincińskiej. Na widowni nie pojawił się pierwowzór ostatniej gwiazdy wieczoru. Gwoździem programu była Doda. Na melodię przeboju "Nie daj się" Barbara Kalinowska zaśpiewała o Bydgoszczy: "Nie da się poprawić Wam PR-u/ Nie da się pięknych spełnić zamiarów/Nie da się w mediach krajowych jaśniej błysnąć/ Nie da się wyjść na szerokie wody/ Nie da się bez recitalu Dody".

Zdzisław Pruss, 13. Szopka Bydgoska. Premiera 9 stycznia 2009 r.

Zobacz szopkę

Na kolejne odsłony 13. Szopki Bydgoskiej zapraszamy do Węgliszka w piątek i sobotę na godz. 19. Bilety w cenie 20 zł do nabycia w Miejskim Ośrodku Kultury i Węgliszku (ul. Batorego 3).